محمد رضا شجریان !؟
برای نقد کردن آثار یک هنرمند «رونشاد محمد رضا شجریان» یاید موسیقی دان بود، به ویژه آشنایی کامل با موسیقی ایرانی داشت. در من این هنر نیست. نقد ( بر رسی) کردن حرفه ای جداگانه است.
و، هر بار که از کسی انتقاد کردم،( ایراد گرفتم) و او را مورد سر زنش قرار دادم، زمانی که از روی وجدان به انتقادم نگاه کردم. متوجه شدم که اگر من جای او بودم، صدها بار بدتر از او عمل می کردم. بنا براین به خودم اجازه نمی دهم از روانشاد محد رضا شجریان یا نزیکانم، به ویژه هرمندان کمترین انتقادی بکنم.
هنرمند آموزگار اخلاق نیست، زنگی خصوصی او مربوط به خود اوست. شجریان در زمان جنگ با فقر زندگی کرد، با وجود اینکه او باره ها به مجلس دست اندر کاران حکومت دعوت شده بود، ولی نپذیرفت، و خود را نفروخت. و جمله معروف اخوان ثالث را گفت،«ما بر حکومت ایم، نه با حکومت».
شاید یکی از ایرادهایی که مخالفان شجریان از او می گیرند، این بود که او در جنبش سبز شرکت کرد، و با موسوی عکس گرفت. این موسوی بود که می خواست با شجریان عکس بگیرد، برای مسوی افتخاری بود؛ نه برای او. شجریان در این تظاهرات سال 88مانند سایر مردم ، مرگ بر دیکتاتور سر داد. و به علت مجبوبیتی که بین توده ها داشت، مردم دور او گرفتند و کوشش می کردند با او عکس بگیرند.
برای یک نظام استبدادی یک هنرمند با اوست یا بر او. چنانچه یک هنرمند با او نباشد، کمترینش ممنوع القلم و ممنوع التصویر بودن است. این چنین هنرمند از جامعه ترد می شود. پس از آن به اتهام جاسوسی برای آمریکا و اسراییل، مفصد العرض بودن زندانی، شکنجه محکوم به مرگ است. مانند روانشاد سعیدی سیر جانی، یا بدونه هیج اتهامی به قتل می رسد. مانند مختاری و پوینده، و بسیاری دیگر.
در کشوری که نوحه خوان ها و روضه خوان ها برای یک ساعت نوحه خوانی و روضه خوانی یک تا سه میلیون تومان دریافت می کنند، شاعران در باری با سرودن شعر های بی سرو ته، و تعریف از امام مورد تشویق او قرار گرفته و جایزه می گیرند، شجریان هرگز حاضر نشد چاپلوسی نظامدارن جمهوری اسلامی را بکند، و مورد خشم قرار گرفت.
محمد رضا شجریان یک اسطوره موسیقی ایرانی بود، و خواهد ماند. او هرگز سر سفره دست اندر کاراان حکومت ننشست، چاپلوسی هیچ یک از آنها را نکرد. بین مردم و حکومت، طرف مردم را گرفت. با آوازش گوینده درد و رنج ملت ایران بود. بدین جهت جمهوری اسلامی هر چه کوشش کرد، او را آلوده جلوه بدهد نتوانست. روانش شاد
*شجریان در گفتگو با بیبیسی گفت: «در شرایطی که مردم در بهت و حیرت هستند و به گفته آقای احمدینژاد، خس و خاشاک به حرکت درآمدهاند، صدای من در صدا و سیما جایی ندارد. صدای من صدای خس و خاشاک است و همیشه هم برای خس و خاشاک خواهد بود»
* بعدازظهرِ پنجشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۹ در ۸۰ سالگی درگذشت.[۵۶][۵۷] در ساعت ۱۷ همان روز، همایون شجریان، فرزند وی نیز خبر درگذشت پدرش را در اینستاگرام رسمی خود تأیید کرد و نوشت: «خاک پای مردم ایران به دیار معشوق پرواز کرد».[۵۶] ساعاتی پس از درگذشت شجریان، در هنگام سخنرانی همایون شجریان مقابل بیمارستان جم، عدهای از حضار شعار «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند.[۵۷] آنها همچنین در شب درگذشت، شعارهای «ننگ ما ننگ ما صدا و سیمای ما»[۵۸] و «دیکتاتور بمیرد شجر هرگز نمیرد» و «مرگ بر دیکتاتور» سر دادند و به ممنوعالتصویری وی از سوی صدا و سیما به دلیل مواضع سیاسیاش پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ معترض شدند.[۵۹] همچنین هواداران او در مقابل بیمارستان تجمع کردند و برای ادای احترام، تصنیف «مرغ سحر» شجریان و دیگر آثاری که او خواندهاست را به صورت آواز دستهجمعی خواندند.[۵۷] در همین حال، ویدئوهای به اشتراک گذاشتهشده در شبکههای اجتماعی نشان میداد که یگان ویژهٔ نیروی انتظامی به مردم تجمع کننده در روبهروی بیمارستان جم حمله کرد.[۶۰] همچنین گزارشهایی در رسانههای اجتماعی از حضور پلیس ضد شورش برای متفرق کردن این تجمع منتشر شد.[۵۸]
فراد سرشناسی چون عبدالوهاب شهیدی، احمد سمیعی گیلانی، ابراهیم گلستان، عالیم قاسمف، سیما بینا، محمود دولتآبادی، ایران درودی، سید محمد خاتمی[۶۱]، حسن روحانی، نچیروان ادریس بارزانی، محمدرضا عارف، فرناز فصیحی، رضا پهلوی، علی لاریجانی، محمدجواد ظریف، سید مصطفی تاجزاده، علی دایی و همچنین بسیاری از مردم در شبکههای اجتماعی به درگذشت وی واکنش نشان داده و از درگذشت وی ابراز تأسف نمودند. همچنین چند سفارتخانه خارجی، از جمله سفارت فرانسه در ایران نیز درگذشت او را تسلیت گفتند.
پیکر شجریان صبح روز ۱۹ مهر ۱۳۹۹ نزدیک آرامگاه فردوسی به خاک سپرده شد. پیکر او با نوای ربنا به محل دفن رسید و پیش از خاکسپاری، همایون و مژگان شجریان به همراه جمعیت مرغ سحر را با گریه خواندند. ورود به محوطه دفن ممنوع اعلام شد و ترافیک سنگینی در راه به وجود آمد. همچنین در شبکههای اجتماعی گفته شد که نیروی انتظامی مسیرهای ورودی به مشهد و توس را بسته و نیروهای امنیتی حضور سنگینی در مراسم داشتند.[
*برگرفته از وییکی پدیا
30 مهر 1399ــ 21 اگتبر 2020 ــ اردوخانی ــ بلژیک
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟