شوخی و جدی

اعتراف به جاسوسی، حشمتو ویچ، رییس اوف.

تر زدن به دنیا! دوستان گرامی: سالهاست که در محفل (سیاسی، ادبی، بی ادبی) شما به عنوان عضو، مهمان، دوست شرکت می کنم. ولی این کار را با ناراحتی وجدان انجام داده ام. اکنون برای آرامش وجدانم، و اینکه شب ها بتوانم «دمر» بخوابم، خواب وحشتناک نبینم و با صدای گوز خودم از خواب نپرم، به جاسوسی خود برای روسیه شوروی اعتراف می کنم.
واسطه من با مسکو«حشمتو ویچ، رییس اوف» است. و من گزارش هایم را برای او می فرستم. او به اتحاد جماهیر شوروی، و شخص استالین می فرستد. در این چند سال که من در خدمت «رییس اوف» هستم حقوقم را دریافتد نکردم. به او می گویم: می گوید از مسکو باید برایم بفرستند. با مسکو تماس می گیرم، می گویند: حقوقت را پیش رییس اوف فرستادیم. (حقوق چند ساله من رییس اوف خور شد)
رییس اوف آخرین بار مرا به پاریس در کنگره سراسری یک حزب برای جمع اوری اطلاعات فرستاد. در کنگره، زرد پوست، سیاه پوست، رمانی، لیتوانی زیاد بود. چند نفرهم فارسی زبان. در حالیکه مشغول نوشتن گزارش بودم، یکباره چند پلیس مخفی با اونیفورم، دست بند به دست و پای من زدند، و گفتند: تو آمدی برای بمب گذاری. هر چه گشتند بمبی نیافتند. یک نفر گفت: این تروریست است و بمب را خورده تا جلوی پیشوای ما با یک فشار بمب را منفجر کند. هر چه قسم خوردم که من تروریست نیستم، جاسوسم، باور نکردند.
پلیس به من دارویی خوراند، و مرا در مستراحی حبس کردند. هنوز ننشسته بودم که دل پیچه شدید گرفتم و صدای بمب ــ بمب برخواست. در و دیوار مستراح را گلوله باران شد. من وحشت زده شلوار بالا نکشیده با ترس و لرز، رنگ پریده خارج شدم. یک پلیس با لباس مخصوص و ماسک رفت تا بمب را پیدا کنند . نگو آش رشته ای که ظهر خورده بودم، هنوز نخود و لوبیای آن هنوز هضم نشده بود، و این دارویی که به من دادند سبب شد تا باسرعت بیرون بپرند. رییس پلیس به من گفت: تو تروریست نیستی، ولی به پاسگاه ما تر زدی. و با انقلابتان به دنیا.
28 تیر 1398 ــ 19 ژوییه 2019 ــ ازدوخانی ــ بلژیک