شوخی و جدی

جیگر عبدالکریم سروش.

کریم شیره ای، با پسوند (لقب) دوشاب الملک، دلقک ناصرالدین شاه، روزی با ناصرالدین شاه ناهار می خورد. غذا جوجه کباب بود. کریم شیره ای پس از خوردن جوجه کباب، مقداری « کمبوزه» خورد. (گرمگ، طالبی، خربزه نرسیده) و شروع کرد به گفتن: من، من، من. ناصرالیدن شاه از او می پرسد، ، من ، من ، من یعنی چی؟ کریم شیره ای چند بار باز هم می گوید: من، من، من. شاه عصبانی میشود و می گوید: مرتیکه قرمساق الدنگ، یعنی چه این حرف؟ کریم شیره ای می گوید: قربان آن قبله عالم، آن جوجه خوب و خوشمزه را خوردم، پس از آن کمبوزه، آن جوجه در ته دل من می گوید: کی رید تو سر من، بنده عرض می کنم، من، من، من.
باید به شجاعت کریم شیره ای صدها آفرین گفت که شهامت اعتراف کردن را داشت.

آقای سروش در کالیفرنیا، دریک مسابقه هوش، پس از پاسخ منطقی و با دلیل تاریخی،به پرسش های اجرا کننده برنامه در ، هخامنشان، فیلسوفان و پادشاهان فرانسه، دانشمندان باره غرب، که در برابر امام خمینی از لحاظ سواد و دانش هیچ بودند هستند و خواهند بود، و پشم ایشان هم نمی شوند
. مجری برنامه می پرسید: ممکن است شما سه تا اعضای بدن تان را بگویید.
آقای عبدالکریم سروش« خروس اخته) با سری بر آفراشته و صدایی رسا، و نوایی که از ته دل می امد، و شباهت به اهنگ باباکرم داشت: فرمودند: دل، قلوه و امام خمینی.
مجری برنامه: امام خمینی هم جزو اعضای بدن شماست؟
خروس اخته: بله ایشان هنوز هم جیگر من هستند!

آقای ابولحسن بنی صدر هم جیکر امام خمینی بود. ولی وقتی امام دید، این جیگر، جیگری که خیال می کرد نیست، و فرمان او را انچنان که باید و شاید اجرا نمی کند، و با خلخالی و دیگر ایت الله ها در افتاده، قید این چیگر را زد. ولی حضرت خروس اخته ماند به فرمان امام دانشگاه را بست. سوابق ایشان و خیلی دیگر از نو اندیشان دینی، در خدمت و به ثمر رسیدن انقلاب بسیار درخشنده است
12/3/2019