شوخی و جدی

یک روز پس از چند روز جنگ با خود، به دیدار صاحب خانه پیشین رفتم. مرد میانسالی دیدم و گفتم: جای تابلوهای شما بر دیوار ها خالی است، اگر به قیمت مناسب بدهید، شاید بتوانم چندی از آنها را بخرم. قیمتی گفت که اگر من تمام عمر کار می کردم توانایی پرداختش را نداشتم. سر گردند به پایین با لبخندی غمگین خواستم بروم، مرا صدا کردو گفت: بیا مجانی ببر. انکه را که دوست داشتم، و هر کدام شان با دل جان به بهانه ای برای خریدم، و او آنها دوست داشت، دیگر دوست ندارم. زمانی که یکی را دوست دارم، نه تنها او را بلکه هر که و هر چه دوست داشته باشد، با دل جان دوست دارم. در زیر زمین است. برو خودت بردار. گفتم همه را ؟. جارویی به دستم داد و گفت: همه را بردار و جایش را هم جارو کن.

تابلوهای زیادی بود، آنها را برداشتم. به خانه بردم. خانه را رنگ کردم، ولی میخ ها را از دیوار نکندم. هر کدام از نقاشی ها را بر جایی که مناسب دیدم، آویختم.
چند ماهی گذشت، زنی میانسال و زیبا زنگ خانه را به صدا درآورد. در را باز کردم. زن گفت: شنیدم شما همه تالوهای نقاشی ما را خریده اید ،  حاضرم چند برابر قیمتی که پردخته اید، بپردارم. گفتم: به هر قیمتی که شما بگویید، من آنها را نمی فروشم. گفت: آیا می توانم، گاهی آنها را ببینم. پذیرفتم.
زن چند بار آمد. با هم قهوه ای نوشیدم. هر بار می گذاشتم ساعتی به تماشای تابلوهای نقاشی بپرداخت و برود.