شوخی و جدی

چرا کبوتر بازی گناه است؟

در ایام جوانی با یک اتوبوس صلواتی از ده مان به سوی تهران روان بودم. در میان مسافرین طلبه ای که تازه شیخکی شده بود، و به مقام شامخ پیشنمازی یکی ار دهات اطراف رسیده بود، با سلام و صلوات ما را همراهی می کرد.

در بین راه اتوبوس در دهی با صفا کنار چشمه ای نزدیک قهوه ای خانه ای نگه داشت. همه  پیاده شدیم. من و شیخک کنار هم به طرف قهوه خانه می رفتیم که ناگهان صدای قار ـ قاری از آسمان شنیدم. سر بلند کردم و دیدم یک گردان «مرغابی» به صورت مثلثی در حال پروازند. یکباره آخوندک به من نهیب زد که به پرندگان در حال پرواز نگاه نکن، این یک گناه کبیره است و کور می شوی. در ضمن یکی از مرغابی ها نمیدانم کدامشان بر شانه چپ من دست به آب کرد ( من این دو کار را با هم نمی توانم انجام دهم) از آخوندک پرسیدم چرا؟ فرمودند: تو به ناموس این حیوانات بی گناه در حال پرواز نگاه کردی، چنانچه پرندگان مانند گنجشک، کلاغ، کبوتر و… بر زمین  نشسته باشند اشکالی ندارد، می توانی نگاه کنی، ولی نه در حال پرواز. » بدین جهت کبوتر بازی هم گناه حساب می شود». نگاه کردن مرغ و خروس به علت اینکه پرواز نمی کنند، مجاز است. گفتم: پس چرندگان چی که همیشه ناموس شان پیداست؟ گفت: در ابتدا آن ها به قدری پشم داشتند که ناموس شان پیدا نبود، به طوریکه پشم شتر، گاو، گوسپند ، بز، خر و آهو تا به زمین می رسید. شیطان آدم را گول زد و او از بهشت بیرون شد، آدم برای حفاظت از سرما پشم این حیوانات بزد، و برای خودش لباس دوخت. و هر سال هم می گذشت، پشم چرندگان کمتر می شد. پرسیدم درندگان چی؟ گفت: آنها در ابتدا گیاه خوار بودند، سپس گوشت خوار شدند، خدا بر آنها غذب کرد و مقدار زیادی از پشم شان بریخت. یکباره نکاهی پر معنی به شلوار من کرد و گفت: دکمه شلوارت باز است. دیدم شیخک علاوه بر اینکه چشم به ناموس پرندگان، چرندگدان و درندگان دارد، از ناموس ما هم نمی گذرد، دکمه شلوار بسته، دست بر روی ناموس گذاشته و از او فاصله گرفتم.

25 خرداد 1393 ــ 15 ژوئن 2014 ــ بلژیک ــ اردوخانی