نگاشته شده توسط: ordoukhani | مِی 29, 2011
خواب خوش!
پیر زن کنار گهواره روی فرش دراز کشیده بود و لالایی می خواند و آن را تکان می داد.
نوشته شده در منتشر نشده ها
تصویری از من
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
آقای اردوخانی ،
.
این داستان پیرزن و گهواره ، زیباترین و گویاترین و غم انگیز ترین داستانی بود که تاحالا خونده بودم.
.
خواهشن این داستان را تنها و بدون مقدمه در بالاترین هم بگذارید.
.
به امید دیدار
.
666
.
By: 666 on مِی 29, 2011
at 1:39 ب.ظ.
آقای اردوخانی من هم با 666 موافقم.این داستان بسیار زیبا، تأثیرگذار و غم انگیز و در عین حال بیان واقعیتی بسیار غم انگیز در مورد ما و فرهنگ ماست.
نوشته شما در اینجا و داستان قبلی واقعاً عالی بود.
By: آرش دکلان on مِی 29, 2011
at 2:38 ب.ظ.