آرزوی کودکی
زمانی آزرو بودم
زمانی که نبودم
زمانی مادرم ، با کودکی
با کودکی از کرک و نخ
در اندیشه من بود
زمانی که او خود کودکی بود
زمانی آرزوی کودکی بودم
زمانی که نبودم
تصویری از من
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
سلام
جالب است که ازادی را دوست و یار خود بر گزیده اید
کلمه ای که معنا و دنیایی بس عظیم در آن است
کلمه ای که در ذهن هر آدم کوچک و هر انسان بی خرد نمیگنجد و ظرفیتی بس عظیم را میطلبد
باشد که رهروان راستین راه آزادی باشید و باشیم
جای این لینک رو در لینکستانتون خالی دیدم
http://www.cyrusnews.com/news/fa/
بدرود ای آزادی طلب
By: آزادی on جون 28, 2007
at 10:36 ب.ظ.
زنده باشید.
خاصیت دل نشین شعر همین است..
ساده و کوتاه و در عین حال با مفهومی به فرا خور، دارای عمق خودش
By: از نیوپورت بن(شمال بلژیک) on جون 30, 2007
at 1:55 ب.ظ.
از نیوپوت بن. خوشحالم از اینکه نوشته من به دل شما نشسته است. آنچه من می نوسم شعر نیست ، بلکه احساسم در موقعیت خاصی است که آن را همان طور که به نطرم میاید می نویسم. امیدوارم سایر نوشته های من هم در دل شما بنشیند. اردوخانی
By: شوخی و جدی on جون 30, 2007
at 8:57 ب.ظ.