سعدی
. . . زمان به مفهوم موقیت و وضعیت های مختلف و تا ثیر آنها درتعلیم و تربیت، گاهی سخن تازه است و درشنونده اثر دارد،اما اگر زیاد تکرار شود، کهنه شده و ارزش سخن در نظرشنونده کاسته می شود و موجب خستگی و بی توجهی می گردد.
سخن گرچه دل بدن و شیرین بود،
سزاوار تصدیق و تحسین بود،
چو یکبار گفتی نگو باز پس،
که حلوا چو یکبار خوردند بس.
نوشته شده در منتشر نشده ها, کوتاه گفتار
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
بیان دیدگاه