شوخی و جدی

آوای تبعید. برگستره ادبیات و فرهنگ. زمستان 1401 شماره 32.
 ویژه نامه زضا براهنی. مدیر مسئول اسد سیف، دبیر این شماره: محمد آزاد گر. عکس رو و پشت جلد احمد نیک آذر.
نهایت سپاس من از گرد آورندگان این نشریه.

تبعدی آن کس نیست که از زاد وبوم خویش تارانده شده باشد. تبعیدی می تواند از زبان و فرهنگ و هویت خویش تبعید گردد. آن کس که شعر، داستان،هنر، فکر و انداندیشه اش در کشور خود امکان چاپ و نشر نداشته باشد، نیز تبعیدی است.
این نشریه می کوشد تا زبان تبعدی با شد، تبعید را نه به مرزهای جغرافیایی، و تعریف کلاسیک آن، بلکه در انطباغ باجهان کنونی می شناسد.
این نشریه که اکنون به شکل فصلنامه  منتشر می گردد، گِرد فرهنگ و ادبیات سامان می یابد، می کوشد درهمین عرصه هر شماره را به موضع وِیژه ای اختصاس دهد.

« البته زمان عوض می شود، تاریخ پیش می رود کودک آزبایحانی«براهنی» ما زبان فارسی  یاد می گیرد و آن را به زیبایی می نویسد، ولی همواره سوگوار آن کودک غرور باخته، سوگوار مادری است که فرزندش را به جماعتی از دیگر باخت. رویای تروماتیک (اسیب زا) او را به زنجیر کشید لایه های زبان دیگری خوار گشته». . . . بر گرفته از نقد خانم فروغ اسد پور در این شماره.

سواد من در آن اندزه نیست که بتوانم نقدی در این مورد بنویسم.   این یک دیدگاه اس،ولی از خواندن این شماره آوای تبعید و شماره های پیشین به کوشش « اسد سیف»  بسیار لذت بردم، و ساعت های خوبی از عمرم را با آنها گذراندم.سپاس فروان از دوست ارجمندم اسد سیف. من از دوستان علاقه من به کتاب خواهش می کنم، با خواندن این کتاب و دیگر شمارهای آوای تبعید خود داری نکنند.
اگر کتاب مانند تابش خورشید در بهاربود و نوید زندگانی می داد، باز هم چندی چتر بر سرشان می گرفتند.
شما می توانید از طریق آمازون « AVAYE TABID ویا مستقیم آن را ازانتشارت «گوته حافظ» سفرش دهید»
WWW: goethe hafis – farlag.de
24 تیر 1402 ــ 15 ژوییه 2023 ــ اردوخانی ـــ بلژیک