داستانک:در بیمارستان شهر لوون در سالن انتطار منتطر نوبت ام بودم. با چند زن و مرد دیگر.
دو تا زن با هم درد دل می کردند. مردی تقریبا مسن دو صندلی دور تر، سرش در روزنامه ای بود. یکی از زن ها به زنی که کمی مسن تر بود گفت: می بینی، 16 ساله بودم که سرطان گرفتم، ولی هم زمان یک دختر 14 را دیدم که سرطان داشت.
مرد سرش را از روی روزنامه بلند نکرد و خیلی خونسرد گفت: رقابت همه جا هست
نوشته شده در منتشر نشده ها
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
بیان دیدگاه