شوخی و جدی

آیا باید سکوت کرد؟ 
خواننده ای به نام کاسپین (در بالاترین)نطر داده:به قول فردوسی پور فرافکنی نکنید .درهمون روزهای اول حمله المان به لهستان کشور های بریتانیا و فرانسه به المان نازی اعلان جنگ دادند،منتها یک سال بعد فرانسه به تصرف المان ها در امد . از توجه این خواننده با اطلاع سپاسگزارم.ناسزای منطقی را ترجیح می دهم ، به تشویق بی جهت.و امیدوارم این خواننده باز هم اشتباهات مرا یاد آوری کند.خواننده دیگری، به نام کوروش، در بالاترین نطر داده:Tv نگاه می کنی غزه ، تو خیابون می ری غزه ، روزنامه می ری بخری غزه ، شب می خوابی خواب غزه می بینی ، پریود می شی یاد غزه می افتی ، آب آلبالو می خوری یاد غزه می افتی ، رادیو روشن می کنی غزه ، سس قرمز می خوری غزه میاد جلو چشمت ، اسهال خونی می گیری یاد غزه می افتی ، شب زفاف خون و می بینی بی اختیار اشک از چشمت راه می افته و یاد غزه می افتی … بابا یهو اسم ایران و بردارید بزارید غزه تمام کوچه و خیابونارم با اسم شهداری غزه نامگذاری کنید و به ثبت احوالم دستور بدین برای تمام اسم های ثبت شده باید یه پسوند غزه ایان بذارن و خلاص
کشتار مردم غزه  توسط دولت اسراییل، با کشتار شش میلیون کلیمی به دست نازی ها، هیچ فرقی با یکدیگر ندارند. عکس العمل دولت های غربی نیز در هر دو مورد یکسان است! تا قبل از اینکه آلمان نازی به سایر کشورهای اروپایی حمله کند و منافع آنها را به خطر بیاندازد، افکار عمومی و این دولت ها با آگاهی از جنایت نازی ها، در برابر قتل عام کلیمی ها خاموش، بی تفاوت، حتی راضی و خوشحال بودند.

در مجالس شب نشینی در لندن و پاریس و …، وقتی کسی در باره کشت و کشتار کلیمی ها در اتاق های گاز، و بعد اتاق های آدم سوزی به وسیله نازی ها حرف می زد،  جنتلمنی می گفت: » عزیزم در باره اش صحبت نکن!» [Don’t talk about it!] 

آلمانی ها هم خوشحال بودند که پلیس با زور، زن و مرد و بچه و پیر و جوان کلیمی ها را از خانه و محل کسب شان بیرون می کشند، و هرچه دارند به حراج می گذارند و آنها نیز با ولع می توانند به قیمت ارزان بخرند! آنها می دانستند که این مردمی که تنها گناهشان کلیمی بودن است، به کجا می روند.

آیا باید سکوت کرد؟
خواننده ای به نام کاسپین (در بالاترین)نطر داده:به قول فردوسی پور فرافکنی نکنید .درهمون روزهای اول حمله المان به لهستان کشور های بریتانیا و فرانسه به المان نازی اعلان جنگ دادند،منتها یک سال بعد فرانسه به تصرف المان ها در امد . از توجه این خواننده با اطلاع سپاسگزارم.ناسزای منطقی را ترجیح می دهم ، به تشویق بی جهت.و امیدوارم این خواننده باز هم اشتباهات مرا یاد آوری کند.خواننده دیگری به نام کوروش در بالاترین نظر داد:Tv نگاه می کنی غزه ، تو خیابون می ری غزه ، روزنامه می ری بخری غزه ، شب می خوابی خواب غزه می بینی ، پریود می شی یاد غزه می افتی ، آب آلبالو می خوری یاد غزه می افتی ، رادیو روشن می کنی غزه ، سس قرمز می خوری غزه میاد جلو چشمت ، اسهال خونی می گیری یاد غزه می افتی ، شب زفاف خون و می بینی بی اختیار اشک از چشمت راه می افته و یاد غزه می افتی … بابا یهو اسم ایران و بردارید بزارید غزه تمام کوچه و خیابونارم با اسم شهداری غزه نامگذاری کنید و به ثبت احوالم دستور بدین برای تمام اسم های ثبت شده باید یه پسوند غزه ایان بذارن و خلاص .
کشتار مردم غزه  توسط دولت اسراییل، با کشتار شش میلیون کلیمی به دست نازی ها، هیچ فرقی با یکدیگر ندارند. عکس العمل دولت های غربی نیز در هر دو مورد یکسان است! تا قبل از اینکه آلمان نازی به سایر کشورهای اروپایی حمله کند و منافع آنها را به خطر بیاندازد، افکار عمومی و این دولت ها با آگاهی از جنایت نازی ها، در برابر قتل عام کلیمی ها خاموش، بی تفاوت، حتی راضی و خوشحال بودند.

در مجالس شب نشینی در لندن و پاریس و …، وقتی کسی در باره کشت و کشتار کلیمی ها در اتاق های گاز، و بعد اتاق های آدم سوزی به وسیله نازی ها حرف می زد،  جنتلمنی می گفت: » عزیزم در باره اش صحبت نکن!» [Don’t talk about it!]

آلمانی ها هم خوشحال بودند که پلیس با زور، زن و مرد و بچه و پیر و جوان کلیمی ها را از خانه و محل کسب شان بیرون می کشند، و هرچه دارند به حراج می گذارند و آنها نیز با ولع می توانند به قیمت ارزان بخرند! آنها می دانستند که این مردمی که تنها گناهشان کلیمی بودن است، به کجا می روند. بوی کارخانه‌های آدم سوزی را شنیده بودند. دودش را هم دیده بودند. 

پس از حمله ارتش آلمان به سایر کشورهای اروپایی و گرفتن قسمت بزرگی از اروپا، متفقین باز هم به فکر نجات کلیمی ها نبودند. کلیسا هم در این مورد سکوت مطلق را رعایت می کرد! بیشتر دولت های اروپایی در شناسایی و جمع آوری کلیمی ها، و فرستادنشان به اتاق گاز، با آلمانی ها همکاری کردند. (نمونه دولت ویشی در فرانسه.) 

زمانی که متفقین، بمباران شهرهای بزرگ و صنایع آلمان را آغاز کردند، اردوگاه های کار و آدم سوزی کلیمی ها، و اتاقهای گاز اخرین هدف، حتی اصلا هدف بمباران نبود! آلمان نازی تا آخرین روز تسلیم شدن در برابر متفقین به کشتار کلیمی ها ادامه داد. و زمانیکه دنیا عکس ها و فیلم های این جنایت های وحشتناک را دیدند، یکباره دولت ها و افکار عمومی اروپا، به ویژه آلمانی ها، اظهار عدم اگاهی از این بربریت کردند!

دیگر اینکه، آیا آمریکا و اسرائیل همان آزمایش هایی شیمایی که جنایتکاران نازی بر روی کلیمی‌ها انجام می دادند، با بمبهای شیمایی و فسفرشان، بر روی مردم عراق و فلسطین تکرار نمی کنند؟

و آیا دولت اسراییل همان هدفی که دولت ناری دنبال می کرد، پیگیری نمی کند؟ (یعنی نابودی نسل کلیمی در دنیا) و نمی خواهد نسل فلسطینی ها را نیست و نابود کند؟ یا اینکه برای تصاحب سرزمین شان، آنها را از آنجا بیرون راند؟

کشتار مردم بی گناه فلسطین، شاید اولین قتل عام در قرن بیست یکم نباشد، بی شک و با تاسف آخرین هم نخواهد بود. نگاهی به کشته شدگان قرن گذشته بیاندزیم؛ 

کشته شدگان جنگ اول جهانی 12.000.000نفر

قتل عام ارامنه به وسیله ترک ها 1.200.000 تا 3.500.000 نفر
کشت و کشتار در جنگ داخلی اسپانیا افزون بر 600.000 نفر

جنگ جهانی دوم 72.000.000 نفر

کشتار ژاپنی ها از چینی ها و سایر کشورهای آسیایی 14.000.000

کشت و کشتار در مناقشه اسرائیل و فلسطین، طبق نظر یک محقق کلیمی»پاپیه» نزدیک به 1.000.000 نفر
کشته شدگان اسرائیلی در جنگ با اعراب افزون بر 10.000
جنگ کره 3.000.000 نفر

ویتنام 3.000.000 نفر

جنگ استقلال الجزایر در دهه 50 و 60 میلادی 1.000.000 نفر؛ جنگ داخلی در دهه 90 میلادی افزون بر 150.000 نفر

قتل عام توسط خمر های سرخ در کامبوج 4.000.000 نفر

عیدی امین در در اوگاندا 300.000 نفر

جنگ عراق و ایران بیش از 1.000.000 نفر
کشته شدن بیش از 3.000 در فرو ریختن برج های دوقلو نیویورک
کشت و کشتار در افغاستان به دلیل حمله متحدین به سرکردگی آمریکا افزون بر 50.000 نفر

حمله اول آمریکا به عراق (جنگ اول خلیج فارس) پس از تصرف کویت به وسیله عراق میان 20.000 تا 200.000 نفر
مرگ و میر مردم و کودکان عراقی در فاصله جنگ اول خلیج فارس تا جنگ دوم به علت تحریم ها 350.000 نفر

حمله دوم آمریکا به عراق بین 600.000 تا 1.000.000 نفر

کشت و کشتار مردم چچن توسط ارتش روسیه  50.000 نفر

 

علاوه بر آن، کشت و کشتار سیاسی و جوانان ایران در دهه 60 در زندانهای ایران، کشت و کشتارهای زیاد دیگری بین کشورها به دلیل اختلاف قومی و نژادی در کشورهایی اروپایی، آسیایی و آفریقایی، ترورهای سیاسی و کشتار گروه های مخالف سیاسی در اسپانیا، شیلی، آرژانتین، کلمبیا، السالوادور، سیرلانکا و…، توسط حکومت دیکتاتوری وقت شان. همچنین کشتار گروهی از مردم با بمب گذاری در نقاط پر جمعیت، و قحطی به دلیل جنگ را  روی هم حساب کنیم، شاید به رقمی  بیش از  150.000.000 نفربرسیم. (پوزش می خواهم اگر جایی را فراموش کردم، یا ارقام اشتباه است.)

امروز با داشتن وسیله ‌های مدرن ارتباطی همه می توانند به کوچکترین خبر در تمام دنیا دسترسی پیدا کنند. در  صورت آگاهی به این نسل کشی (فلسطین)، آیا باید سکوت کرد؟

یاد آوری می کنم! چناچنه چنین ظلمی از طرف اعراب به ملت اسراییل می شد، نباید سکوت می کردیم.  

26 دی 1387 ــ 17 ژانویه 2088 ــ بروکسل . اردوخانی