با عشق می سازم!
باد، خاک را به بازی می گیرد.
گرچه از خاکم،
بازیچه باد نیستم.
من از خاک، گِل می سازم،
خشت می سازم،
از خشت، خانه می سازم.
از گِل یکی چون خود می سازم.
آنچه پروردگار با گل ساخت،
من نیز با عشق می سازم!
6 آذر 1387 ــ 26 نوامبر 2008
نوشته شده در منتشر نشده ها
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
گلمان را عشق بسازیم عاشق خود شویم همچون پروردگارمان که عاشق ماست ولی خودخواه نباشیم و عشق را با خودخواهی اشتباه نگیریم.
By: مزنا on نوامبر 28, 2008
at 12:47 ق.ظ.