شوخی و جدی

و، یادی از استادان فرش باف. واژه ها چه زیبایند، چه گویای اند. من درمیان این همه زیبایی و گویایی در شگفت ام وسر در گم.
سرخ و قرمز، هر کدام گویای رنگ دیگر و احساس دیگری است. لاله سرخ است، قرمز نیست.گل سرخ قرمز نیست، مانند رخ زیبا رویی سرخ است. لبان زیبا رویی قرمز، گاهی سرخ، گاهی همچو شراب ناب ارغوانی است، همراه با لبخندی و چشمان مستی.
اگر به چشم بصیرت (خرد، دانایی) به گل ها بنگرید، هزار رنگ می بینید. به یک فرش ایرانی خوب نگاه کنید، هزار رنگ در آن می بینید حقیقتی است که تنها با رنج در خیال می کنجد. معجزه است.
در اینجا یادی از بزرگترین استادان فرش باف ایرانی می کنم. روانشان شاد، نام شان ماندگار.
استاد محمود فرشچیان، حسین طاهر زاده بهزاد، منصور، اسکندری، عیسی بهادر، علی اشرف کاشانی، احمد عباد، عبدالله باقری، رسام عربزداه، محمد افسری.
31 اردیبهشت 1402 ــ 21مه 2023 ـــ اردوخانی بلژیک