شوخی و جدی

بسیاری از هموطنان به من مهر می ورزند و درخواست دوستی می کنند. از مهرشان بسیار سپاسگزارم.
ولی زمانی که به صفحه فیسبوک شان می روم. نخست این که هیچ گونه معرفی از خودشان را نمی بینم، تنهاعکس کودکان و گل بلبل، و نمی دانم در کدام کشور و شهر هستند.
در خواست دوستی کنان چند گروه هستند!
1 ــ گروهی که صفحه فیسبوک شان پر از شعار است و حرف های تکراری و در همه موردها صاحب نطر که دوستان فیسبوکی من پیش از انها یاد اوری کرده اند.
2 ــ گروه دیگر پر از عکس خود و بستگان شان است با تبریک گفتن به همدیگر و قربان صدقه یک دیگر رفتن به مناسبت زاد روز، سال نو، خرید ماشین و خانه جدید و . . .
3 ــ گروه دیگر استاد در یافتن واژه های ناب (کلمات قصار) از فیلسوفان یونان و رم گرفته تا فیلسوفان سایر کشورها، و همچنین زبانزدها (ضربالمثل ها) معروف اندیشمدان دنیا،چند بیت شعر از عارفان ما، همراه با پند اندرز های فراوان. چندی شان را می شناسم که می بایستی کمی از پند اندرزها را بهتر خودشان به کار ببرند تا شلوارشان از پای شان نیافتد.
در خواست دوستی کنان گرامی، یک به یک شما برای ارجمند ( محترم) هستید، ولی نمی خواهم صفحه فیسبوکم پر از حرف های تکراری و . . . شود، وقت و حوصله خواندن شان را ندارم.
جالب اینجاست که وقتی دوستان شان را می بینم، متوجه می شوم دوستان زیادی در بین مدعیان سیاسی برای حلب مشتری دارند. من به دنبال مشتری نمی گردم و خواهان خواننده بیشتری نیستم. شاید بگویید: آدم از خود راضی و . . . هستی. هر انچه شما بگویید، هستم. 
24 فروردین 1402 ــ 13 آوریل 2023 ــ اردوخانی ــ بلژیک