شوخی و جدی

روانشاد دکتر محمد عاصمی پس از خواندن کتاب «هرچه بادا باد» من، که از چپ و راست ، از بالا و پایین به باد معده بسته ام ، و شعرهای زیبایی در وصف گوذ یار سروده ام( گوذ اصیل ایرانی  که با کنده گوذی هایش قهرمان جهان می باشد با ذال است) این شعر را 20 سال پیش در وصف من سروده و برایم فرستاده.

ای ابوالفضل اردوخانی، که خر خود خوب می رانی
ادب مرد به ز دولت اوست، همه را پشم خویش می دانی
« گوذ» را افتخار بخشی، کاتب وحی گوذ دارانی
«گوذ»ها که صاحب نامند، در کتابت به «گوذ» بنشانی
چهره عنعانی همه را، پرده از پیش و پس بجنبانی
تا خلایق به چشم خود بینند، گوزهای درشت ایرانی
راستی چه خوب فهمیدی، که چه گوزند عالی و دانی
ظاهرا پاک و بی غبار و تمیز، باطنا اما چه گوز گوزانی
خلق را تنگ شد نفس هیهات، زین همه گوز های رحمانی
گوزت ای گوز سازِ  گوز شناس، آیت گوزهای ربانی
خلق بر سر نهد تورا که بحق، رهبر حزبِ گوزِ دورانی
12 شهریور 1382 ــ 3 سپتامبر 2003