شوخی و جدی

اسبی پس از مرگ صاحبش گفت، تمام ستمی که در عمرم به من روا داشتی می بخشم. تنها یک کناهات را نمی بخشم. و آن اینکه ابسار مرا به دم خری بستی و رفتی.
من تمام فساد اخلاقی شاه، سهیم بودن خانواده اش در شرکت های سود آورد، باز کردن گازینو، انقلاب کشاورزی ناقص به خواست کندی،که سبب آرواره شدن بیش 3 ملیون کشاورز به تهران، حلبی آباد،(که سیل وار ازخمینی اسقبال کردند) انقلاب شاه ملت، جشن های 2500 ساله، خود بزرگ بینی او. واینکه خانواده اش هرکار دلشان می خواست می کردند و پاسخ گوهم نبودند و . . . را می بخشم. «ولی تنها یک گناهش را نمی بخشم» و آن اینکه از ترس آخوند ها، باج دادن به آنها به خاطر پشتیبانی از تو در کودتای 28 مرداد، و سرنوشت ما را به دست آنها سپردی رفتی را «نمی بخشم».