شوخی و جدی

در کشورهای غربی  زن ها به بزرگترین مقام ها می رسند. درآلمان ، انگلستان، اسراییل، هند، پاکستان ، بلژیک، فرانسه، ایتالیا، و دها کشور دیگر به مقام نخست وزیری و یا رییس جمهری رسیده اند.
در بسیاری از کشوهای غربی رویاسای دانشگاه، و بسیاری از استادها زن هستند. خیلی از رییس های شرکت ها بزرگ، و هییت مدیره آنها زنها تشکیل داده اند.
وزیر دفاع بسیاری از کشورهای غربی زن هستند، یا بودند. آلمان بلژیک، فرانسه، و . . .
در ارتش و شهربانی کشوهای پیشرفته بسیاری از زنان به مقام سرلشگری و سپهبدی رسیده اند. ولی کشور آخوند زده ما حتی پیش از انقلاب هیچ زنی بالاتر از درجه استواری نرسید. حتی زنانی با تحصیل های بالا. می بینم در نامه هایی رسمی به زنان می نویسند،« سرکار بانوی، . . . »  یعنی همدردیف استوارو گروهبان و سرباز. اگر این بانوی گرامی استاد بزرگترین دانشگاه دنیا باشد، باز هم او را سرکار، . . . می نامند . کار به آنجا رسیده که مادر زن شاه که نفوذ او  در دولت از نخست ویز و هر وزیر و وکیلی بیشتر بود، به لقب «سرکار بانو  فریده دیبا» داده شد. ایا این بانوی گرامی حق این را نداشت که با آن هم قدرت دست کم به درجه سرهنگی برسد.
در فقیرترین عقب افتاده ترین کشور دنیا این واژه « سرکار» برای بانوان به کار برده نمی شود، جز در ایران .  30 اردیبهشت 1401مه 2022 ــ اردوخانی ــ بلژیک