دوست جهودی دارم که به او می گویم، جهود تقلبی. او هم به من می گوید:مسلمان تقلبی. دوست مشترک مسیحی داریم که او هم مسیحی تقلبی است.
ما تقلبی ها همیشه هشت مان گروی نه مان است. با وجود سن زیاد هنوز به بانک بدهکاریم ، و مجبوریم بدهی مان را بپردازیم. وگرنه، آلونکی با جان کندن تهیه کرده ایم، بانگ از ما می گیرد. ولی طلب مان را از خیلی دوستان و آشنایان نمی توانیم بگیریم، هر وقت هم ما را می بینند، به روی خود نمی اورند، و اگر هم یاد آوری کنیم، می گویند: چرا گدا بازی در میاری، هر وقت پول دار شدم می دم . سال ها این پاسخ را شنیدیم، حالا دیگر چیزی نمی گوییم، می دانیم پاسخ چیست.
آدم های تقلبی نوکر مفت و مجانی هستند، همیشه در فکر این اند که ببیند چه کسی به کمک احتیاج دارد، تا به کمکش بروند. ولی وقتی به کمک احتیاج دارند، کسی سراغ شان نمی آید.
آدم های تقلبی گوشت کان خود را می خورند، ولی منت قصاب را نمی کشند، از چاپلوسی به دورند، کسی بی خودی استاد صدا نمی کنند، از گفتن چاکرم، نوگرم، ارداتمندم پرهیز می کنند. واژه بی معنی جناب را به کار نمی برند. دروغ نمی گویند، حرف شان را رو راست می زنند، از تظاهر(وانمود) به دورند،بدین جهت مورد خشم دیگران هستند، و بسیاری از مردم از آدم های تقلبی دوری می کنند. شاید شما هم یک آدم تقلبی هستید و خودتان هم نمی دانید.
21 اردیبهشت 1041 ــ 11 مه 2022 ــ اردوخانی ــ بلژیک
نگاشته شده توسط: ordoukhani | مِی 11, 2022
سه تا آدم تقلبی!
نوشته شده در منتشر نشده ها, داستان کوتاه
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟