شوخی و جدی

می ترسیدم روزی برسد که جامعه ما تا به آن حد تغیر کند که فرهنگ ما بی فرهنگ ها همچون لجن زاری زیر موج ها خروشان فرهنگ باستانی مان به گور سپرده شود. نگران بودم از روزی که به جای زننده ترین ناسزا ها ( فحش ها)، شعری از خیام، حافظ، سعدی ، مولانا، شاملو، اخودان ثالث، و . . . ورد زبان ما گردد. به جای گفتارهای زشت، داستان ها و قصه های زیبا برای هم بازگو کنیم.
برایم غم انگیز بود روزی در سر زمین پهناور با فرهنگ ما کسی پیدا نشود که تمام سخنانش فراورده پس و پیش، چس و گوز و آروغ باشد.
خوشبختانه این ترس و نگرانی من برای حفظ فرهنگ ما بی فرهنگ ها، با به ثمر رسیدن انقلاب بر طرف شد. بیشتر وزیران  و مدیران ها سابق که اشخاص تحصیل کرده ای بودند، برکنار شدند، و جای شان را فرو مایه و ناکس (رذل) از چاله میدان، دروازه قزوین، دروازه غار، یا همدوره هایشان از شهرهای گوناگون ایران و خارج از کشور گرفتند.
نخست دعا و فحش به هم آمیخت. معلوم نبود، چه کسی دعا می کند، و چه کسی فحش می دهد.
پس از انقلاب در نخستین جلسه رسمی فرهنگ و ادب ایران، با حضور وزیر فرهنگ ، و شرکت تمام مدیران شهرهای بزرگ وکوچک پیشنهاد شد که فحش و قسم با هم قاطی نشود. فحش نامه و قسم نامه چاپ کنند، و با هم نخوانند. در پایان قطعنامه با این مضمون با اکریت شرگت کنندگان به تصویب رسید.
بر پدر و مادرش لعنت اگر گسی فحش و قسم را با هم بدهد. جاکش و قرمساق و دیوس است اگر با هم قاطی کنند، و . . . این قطعنامه با رای همه اعضا به تصویب رسید.
بدین وسیله پیشرفت بزرگی در فرهنگ ما بی فرهنگ ها پدیدار گشت. پس از آن با کمک کمیته فرهنگی فحش سازان، فحش پردازان و فحش گویان مداحان نابغه ای در همه جا پیدا شد.
استادان آن زمان جاهلان قدیم مانند حسین سر سپر، رجب ششکی، محمود سه پلشک، و بسیاری دیگر دانش خود را به صدها نوچه خود آموختند، و آنها روانه هر کوی برزن نمودند.
بنده کمترین یکی دو نمونه را به عرض تان می رسانم.  
بگیر بذار درت، پاسخ: چنبله کن بذار سرت. گون گشاد فواره فیزی. ( معنی فیزی را نمیدانم، پژوهش از شماست) نپره، پاسخ شب پره.

البته من ده ها نمونه دیگر هم دارم که چندی از آنها ساخته خود من است، ولی در تاریخ ثبت نشده، و تا این حد گافی است، وگرنه متلک گویی فحاشی صد من می شود. سپاس از انقلاب.
برگرفته از کتاب فرهنگ بی فرهنگ ها، نوشته خودم.
11 مهر 1400 ــ 3 اکتبر 2021 ــ اردوخانی ــ بلژیک