سوراخ دعا!
اگر سوراخ نبود، هیچ چیز در دنیا نبود، همه چیز از سوراخ می گذرد. به ویژه سوراخی به نام سوراخ دعا، اگر نبود ما آن را گم نمی کردیم. در انقلاب وشاه و ملت، و انقلاب اسلامی ما سوراخ دعا را گم کرده بودیم. جوینده یابنده است. عده ای یافتند به مقام و ثروت رسیدند
سعدی اگر امروز بود می گفت:منت خدای عزو وجل که سوراخش نعمتی است، و به شکر اندرش مزید نعمت. هر سوراخی که باز و می شود ممد حیات، و چون بسته شود، مفرح ذات. پس هر سوراخی چند صفت موجود و بر هر صفتی شکری واجب.
از دست و پای که برآید، تا از این سوراخ تنگ به در آید. عملو، فپپلو، شفلو، قر فرو.
ای کریمی که از خزانه غیب، ریش و پشم دار وطیفه خور داری
سوراخ داران را کجا کنی محروم، تو که با بی سوراخ گشادن نظر داری.
هر سوراخی را امری فرموده، گوش یکی از بهر شنیدن و از یکی بیرون کردن، چشم برای دیدن وچشم چرانی کردن، بینی برای بو کردن و نفس کشیدن، دهان برای خوردن و سخن گفتن. آلت تناسلی برای شهوت رانی وتوله پس انداختن و شاشیدن، کان برای ریدن و به ریش ملایان گوزیدن.
مولانا جلال الدین رومی می فرماید:
آن یکی در وقت استنجا بگفت، که مرا با بوی جنت دار جفت
، گفت شخصی خوب ورد آورده‌ای، لیک سوراخ دعا گم کرده ای
این دعا چون ورد بینی بود چون، ورد بینی را تو آوردی به کون
رایحهٔ جنت ز بینی یافت حر، رایحهٔ جنت کم آید از دبر
ای تواضع برده پیش ابلهان، وی تکبر برده تو پیش شهان
آن تکبر بر خسان خوبست و چست، هین مرو معکوس عکسش بند تست
از پی سوراخ بینی رست گل، بو وظیفهٔ بینی آمد ای عتل
بوی گل بهر مشامست ای دلیر، جای آن بو نیست این سوراخ زیر . . .
شوخی و جدی 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟