نگاشته شده توسط: ordoukhani | آوریل 15, 2020

ما خوردیم!

ما خوردیم!

هر روز به کنار دریاچه ای نزدیک خانه ام می رفتم، به یک ماهی خورده نان می دادم. پس از آن هر بار مرا می دید، تا کنار دریاچه میامد، من خورده نان در دهانش می گذاشتم. پس از یک ماه غیبت، دوباره رفتم. تا مرا دید به کنار دریاچه آمد، خورده نانی در دهانش گذاشتم و پرسیدم، در مدت که من نیامدم چه خوردی؟ گفت: پاسخش آسان است! ماهی های دیگر را.
غمگین به خانه رفتم و به خود گفتم: دیگر به کنار دریاچه نمی روم و به او نان نمی دهم. ولی پس از مدتی حس کنجکاویم نگذاشت آرام بگیرم، باز هم به کنار دریاچه رفتم، ولی او را ندیدم. از یک ماهی  دیگر پرسیدم، آن ماهی را که من به او نان می دادم کجاست؟ گفتند «ما» خوردیم.
27 فرودین 1399 ــ 15 آوریل 2020 ــ اردوخانی ــ بلژیک


نظر شما در مورد این نوشته چیست؟

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی یکی از نمادها کلیک کنید:

نماد WordPress.com

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

تصویر توییتر

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

عکس فیسبوک

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید. خروج /  تغییر حساب )

درحال اتصال به %s

دسته‌ها

%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: