شوخی و جدی

آرزوی من برای پس از کرونا!

روبروی خانه من یک نانوایی و کک فروشی است. روزهای شنبه ــ یکشنبه بین ساعت 8 تا 10همیشه شلوغ است. پیش از کرونا مردم نزدیک همکدیگر صف کشیده بودند، و گاهی با هم خوش و بشی می کردند.

با موقعیت کنونی «بیماری واگیر کرونا» می بینم مردم به فاصله سه تا چار متر، از هم صف کشیده اند. یک نفر بیرون میاید، و نفر بعدی به درون می رود. و پول نقد قبول نمی کنند، باید هم با کارت اعتباری پرداخت کنند. بین خریدار و فروشندگان یک شیشه است. فروشنده نان، یا کک را به دست خریدار نمی دهد، لکه در جایی که معین شده می گذارد، تا مشتری بردارد.
اگر این بیماری (کرونا) بین ما جدایی انداخته، بیاییم، پس از آن ، نه مانند تاجری کلاش یا آخوندی مفت خور ریا کار که سالها دزدی احتکار کرده اند و دروغ گفته اند، و به مکه میرود تا خدا گناهش ببخشد، و چون باز میاید، سر از نو روزی از نو، بلکه یکی مانند من و شما، که اگر با اشتباهی کوچک همدیگر را آزرده ایم، اشتباه دیگران را فراموش کنیم، و در دل آرزو کنیم که دیگران هم اشتباه ما را نادیده بگیرند، و دل های مان را به هم نزدیک کند.   
25 فروردین 1399 ـــ 13 آوریل 2020 ــ اردوخانی ــ بلژیک