شوخی و جدی

شرم ندارم ز خر بودن!

چندی از هوطنان خر ما از اینکه خر هستند شرم دارند، چون مدعی هستند، اسب اصطبل شاهنشاهی بودند، با مهتری از فرانسه، دندان پزشک سوییسی، سر پرست آلمانی، مورد علاقه شاهزادگان، و…
چندی دیگر که اسب اصطبل آیت الهی بودند، پس از اینکه به خوبی سواری دادند، ولی چون شیهه زیادی کشیدند، و مجبور به فرار، ساکن لندن ، نیویورک، شدند، آنجا هم به خیال شان شیهه می کشند، ولی نمی دانند عروعر زیادی می کنند.
اما من: پدرم مرا کره خر صدا می کرد. هر کره خری روزی خر می شود. خر هیچوقت در جنگی شرکت نکرده، و زیر پای کسی نبوده که با شمشیرش کشت و کشار کند. همیشه در خدمت مردم بوده. وسیله نان در اوردن طبقه کشاورز و کارکر. زمستان و تابستان، در گرما و سرما با صبر بار برده. با این وجود قدرش را ندانستند، و او را بی شعور، نادان و ابله دانستند. در خدمت خران دیگر هم بوده. به یاد دارم، خر یخی، پیازی و … را پوست خربزه، برگ مو می دادم. اگر زمستان بود، نان از دیگ خانه کش می رقتم، به خر ها می دادم.( همچنین به سگ ها) اگر تن خری را زخمی دیدم، مرکوکرم می زدم.
خرها کمنام اند. هیچ مقبره ای حتی گوری جای نگرفته اند. به جز خر حضرت محمد که نامش عفیر بود. ولی اسب ها نام شان در تاریج مانده.
شاید بپرسید: آخوندی با تو …. به جون شما همیشه دم ام را در کونم گرفتم. و از آنها دوری کردم.این جماعت آخوند از خر نر، گاو، اسب و شتر، حتی بز و گوسفند نمی گدرند. (البته چندیشان با لگداسب و خر به درجه شهادت رسیده اند)هر زمان که از کنار آخوندی می گذرید، دم تان را درِ کون تان بگیرید. و از اینکه خر هستید شرم نداشته باشید. خر بودن، بهتر از اسب اصطبل سلطتنی، یا اسب اصطبل آیت الهی بودن است.  
8 آذر 1398 ــ 29 نوامبر 4019 ــ اردوخانی ــ بلژیک