شوخی و جدی

نامه سرگشاده عمه 90 ساله ام به فیسبوک.

سازنده فیسبوک عزیز، الهی به حق پنج تن خیرببینی با این اختراعت. شیر مادر حلالت باشه. خدا صد در دنیا و هزار در آن دنیا از هر چه می خوای بهت بده. ما زن های ایرانی که سنی ازمون گذشته شب و روز دعات می کنیم. اگه تو نبودی ما تا حالا دق مرگ شده بودیم.
در این چند سال که تو این فسبوک رو راه انداختی من می تونم شب راحت بخوابم، به کار زندگی و نوه و نتیجه هام برسم. نزدیک هفتاد ساله که زن این مرد هستم، جرات نداشتم پشتم رو بهش بکنم، چپ می رفت، راست میرفت خر من رو می گرفت. تا قبل از فیسبوک به خصوص این چند سال آخر که باز نشسته شده بود، مرتب قر می زد و ایراد می گرفت که چرا گوز تو هونگ نکوفتی، لای سبیلم نروفتی. سوزن به تخمش می زد و و مینالید و می گفت:آی تخمم ــ ای تخمم.
حالا تصدق سر تو، با چند نفر یازنشسته پیرو پاتال چند تا صفحه فیسبوک را انداختن و مرتب اخبار صد تا صنار روز رو از رفتن روحانی به نیویورک، تا اون دختره که درو دنیا می گرده و واسه آب و هوا تبلیغ میکنه و مسیح علی نژاد،  حرف های ترامپ، بمباران یمن توسط سعودی، زاد روز  فلان خواننده، بمباران پالایشگاه نفت عربستان، خیانت مسعود و مریم رجوی، حرف های خامنه ای، خالی بندی ظریف و صد ها مطلب دیگر  تکراری و کلمات قصار  می نویسن، به هم لایک و پایک میز نن و از هم تعریف می کن. گاهی هم خیر سرشون شعر میگن.
جالب اینکه نزدیک پنج هزار دوست مثل خودشون بازنشسته بیکار از تمام دنیا دارن و به هم نون قرض میدن.
باز هم جوون خدا عمر دراز با سلامتی و سر افرازی بهت بده. خدا تورو برای پدر مادرت و زن بچه ات نگهداره.
افسوس که شعر بند شدم، وگرنه یک شعر بلند بالا در وصف تو می گفتم.
6 مهر 1398 ــ 28 سپتامبر 2019 ــ عمه خانم ــ تهران