دیوار غم!
میان من و من دیواری بود،
دیوار غم.
خیال می کردم از تنهایی می میرم!
نه؛ تنها نبودم، غم ام با من بود.
من و غم ام سال هاست همدیگر را می شناسیم.
از زمان اولین قطره اشکم،
از زمانی که قطره اشکم گویای غم ام بود.
میان من و من دیواری بود،
دیوار غم.
3 فروردین 1398 ــ 23 مارس 2019 ــ اردوخانی ــ بلژیک
نوشته شده در منتشر نشده ها, شعر
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟