در انتطار تو،
سایه ام را دیدم که باد می برد،
به سوی تو.
دید سایه ام که در انتظاز منی؛
دست سایه ام را بگیر، بیا،
بیا، به سوی من،
که من چشم در انتطار تو.
24 شهریور 1397 ـــ 15 سپتامبر 2018 ــ اردوخانی ــ بلژیک
نوشته شده در منتشر نشده ها, شعر, طنز
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟