بی من تو انسان نیستی!
در چنگال موجودی ترسناک و تند خو اسیرم. تا مرز مرک شکنجه ام می دهد، تهمت می زند، توهین می کند. مرا خورد می کند، هیچ ام می کند، دو باره می سازت ام.
درد می کشم، رنج می برم از اینکه چنین خوار شدم، دریغا راه فرار ندارم.
گفتم اش؛ می خواهم تو را بگشم،
گفت: نگران نباش، نیستم، آن زمانی که تو نیستی.
گفتم اش: تو کیستی؟ گفت: وجدان تو، احساس انسان بودن در درن تو. شاد باش که بی من تو انسان نیستی.
13 اوت 1396 ــ 4 اوت 2018 ــ اردوخانی ــ بلژیک
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟