در برابر آینه ایستادم. نقش خویش در او دیدم که سر کج کرده با لبخندی می گوید: شما بزرگوارید. بخشنده اید. مهربانید، خوبید، با گدشتید. شهرت شما از مرزها گذشته. شعر و داستان هایتان دهان به دهان می گردد. طنز شما همه را با خنده تلخی به اندیشیدن وا داشته. با لطیفه هایتان دنیا را شاد می کنید. شما بزرگترین نویسنده تاریخ بشریت هستید. نویسندگان دیکر به شما رشک می برند.
نوشته شده در منتشر نشده ها, داستان کوتاه
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
باز آمدم اوردوخانی!
خوب آینه ترسیده که نقش ترا راست بنماید!بزنی خورد و خمیرش کنی!
اون ابهت حضرت عالی دیده، فکر کرده جور دیگه بگه، باقی عمرش باید خورد و خاکشیر تو سطل زباله بگزرونه!
حالا یک چیزی گفته! آینه هست دیگر! عقل منو تو که ندارد!
همین آینه دیدی چجوری به دخترای خوشگل جوون حال میده؟ زیبا رو رو دوتا میکنه(از دید ناظر بیرونی)!اما یه جورایی هم از دید خودش میگه
های نگاه کن منم یک خوشگل عین خودت اینور دارما، کم ناز کن!
این نسبیت انشتین و ناظر بیرونی درونی هم حکایت همان تریپل تراپیست وستمال هست و تل بدخشان!
عاشق هر جنسی‌م که با مغز بازی کند چه علم چه جنس!
By: moheme? on جون 8, 2016
at 12:31 ب.ظ.