شوخی و جدی

درخواست من از دولتمردان اسرائیل !

از نخستین روز انقلاب اسلامی، و قدرت گرفتن آخوندها، کمتر روزی بوده که اُمت آماده به خدمت، با فریاد مرگ بر اسرائیل پرچم آن کشور را آتش نزده باشد. از این فریادها و آتش زدن ها اسرائیل بیشترین سود را برده، و ضرر جبران ناپذیری برای ملت ایران به بار آورده.

من به عنوان یک  مفسر سیاسی آگاه  به مسایل جهانی، پس از سال ها پژوهش و اندیشیدن در باره دشمنی به ظاهر ملایان ایران با اسرائیل به این نتیجه رسیده ام که چنانچه جمهوری اسلامی، دارای بزرگترین ارتش دنیا هم باشد، کمترین تهدیدی برای  ملت اسراییل نخواهد بود.
من از دولت مردان اسرائیل می خواهم، از آن 270 بمب اتمی ، و پیشرفته ترین سلاح های که دارند، 20 بمب اتمی ناقابل با موشک های دور برد، و بهترین هواپیمای بمب افکن وشکاری به حکومت ایران پیش کنند.

در عوض جمهوری اسلامی به خاطر سپاس از این  دست و دل بازی شما،هر دو هفته یک بار، با خبر قبلی مقدار زیادی، گز اسپهان، سوهان قم، نقل و آب قیچی در بسته بندی های اعلا، به اندازه یک قوطی کبریت با بمب افکن ها در ،شهر های اسراییل می ریزد.
خاطرجمع باشید، این ها با چتر هایی به اندازه کف یک دست پایین می آیند که خدا نکرده، اگر بر سر کسی افتاد، سر او را زخمی نکند. و نگران نباشید از اینکه رسانه های تبلیغاتی  جمهوری اسلامی فریاد بزنند، امروز هواپیما های ما هزاران بمب در اسراییلی انداختند، و نیمی از کارخانه های اسلحه سازی آن کشور را نابود کردند. این حرف ها برای خوش آیند فلسطینی ها است، و مصرف داخلی دارد.
شعر از یک شاعر ایرانی کلیمی ساکن اسراییل به نام «معدی» که از زمان آدم و حوا در شیراز زندگی می کرده، (مانند خیلی دیگر از کلیمی ها) و با «سعدی» (589 ــ 670 خورشیدی)هم زمان بوده. و هنوز هم  خوراکش قرمه سبزی، لوبیا پلو، آلبالو پلو، ابگوشت، چلوکباب و … است، و دلش برای شیراز تنگ می شود، و بابا کرم می رقصد و آهنگ دختر شیرازی جانم، دختر شیرازی می خواند.

کشکی خوشبوی در اورشلیم  روزی ــ رسید از دست محبوبی به دستم.
بدو گفتم که مشکی یا عبیری ـــ  که از بوی دلاویز تو مستم.
بگفتا من کشکی ناچیز بودم، ولیکن مدتی با گز اسپهان نشستم
کمال همنشین در من اثر کرد، وگرنه من همان کشکم  که هستم.
16 بهمن 1394 ــ 5 فوریه 2016 ــ بلژیک ــ اردوخانی