شوخی و جدی

یادم آمد شصت هفتاد سال پیش (درکوچه ما) خانه حاج  حسین عروسی»ضغرا معروف به صغرا خپله» دختر حاج حسین بود. عروس با قدی کوتاه چاق به طوریکه  درازا وپهنایش یکی اندازه بود، و به جای ره رفتن قل می خورد، و سی سال رو تمیز داشت. با داماد «حسین، معروف به حسین نردبان» مردی در حدود سی سال لاغر و دراز بود.
وقتی من خواستم بروم تو عروسی، آژان دم در نگذاشت و چند تا پس گردنی هم خوردم، تا اینکه از این پشت بام، به آن پشت بام خودم را رساندم به پشت بام حاج حسین و در حالیکه دلم قنج می رفت برای شیرینی ها و میوه های روی میز در حیاط، عروسی را تماشا می کردم البته تمام دور پشت بام از زن، مرد و بچه پر بود.
روی حوض خانه حاجی تخته انداخته بودند، و رویش یک ارکستر سه نفره، تمبک، تارو ویالون می نواختند، و گاهی هم رقاصه ای رقص عربی می کرد. دور تا دور حیاط هم میز و صندلی گذاشته بودند، و چراغ های توری کوشه و کنار حیاط به این مجلش نور می بخشید.
وقتی که رقاصه چندین بار رقصید، یکباره صدای مردم بلند شد؛عروس و داماد باید برقصن، عروس و داماد باید برقصن، … ناچار داماد دست عروس را گرفت روی تخته حوض برد. ارکستر آهنگ، مامان دورت بگردم را می نواخت و یک نفر هم می خواند؛ مامان دورت بگردم، نمی خوای بر می گردم، میرم تو شهر می گردم، ای ما مان و دورت می گردم. عروس خانم که تا دم ناف داماد بود، دور خودش می چرخید و مرتب با کون گنده اش به حسین می زد. داماد هم دور عروس می گشت و قر میداد، و چند بار هم  نزدیک بود که زمین بخورد که خوشبختانه گرفتندش و نگذاشتند بیافتد. حضار هم دست می زدند و از ته دل می خندید. مامان دورت بگرم می خواندند. ما هم روی پشت بام الکی خوشحال بودیم و از خنده قش و ریسه می رفتیم. کوتاه بگم از این عروسی تنها چند تا پس گردنی اش قسمت من شد.