چندی نقش بازی می کنند، می خواهند دیده شوند،
زمانی من هم.
چندی دگر تماشاچی اند، گاهی شاد می خندند،
کاهی غمگین می گریند، گاه دگر بی تفاوت،
زمانی من هم.
از نقش بازی کردن و تماشاچی بودن، خسته شدم.
7 خرداد 1394 ــ 28 مه 2015 ــ اردوخانی بلژیک
نوشته شده در منتشر نشده ها
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
فلان جای خر به فلان جای آنکس که انقلاب کرد
ما را اسیر این شیخ کس کش لا کتاب کرد
شب به کافه مسیو» قاراپت » یک چتول میکده خورد
صبحدم به آخوند جاکش هم پیاله اش اقتدا کرد
چند صباحی بعد که دید کیر خر نصیبش شده
دست پشت دست کوبید و دعا به جان شاه کرد
یادش آمد ان عرق خورهای بی واهمه از شلاق
بساط منقل و وافور که با شب شعر به پا کرد
کس شعری که به خورد خلق بی سواد داد
آن ا هن و تلپ که به عنوان روشنفکر ناب کرد
جاکش سواد چند خط مقاله خواندن نداشت
از برای همین به عکس آقا در ماه نگاه کرد
این ملت بدبخت چه میکشد از آخوند و از روشنفکر
ای فلانم به فلان این دو جاکش و آنکس که انقلاب کرد.
شعر بلندی از اباذر غفاری در نکوهش جاکشان روشنفکر نمای ایرانی و آخوندهای جاکش هم پیاله آنها در سال سیاه ۱۳۵۷
By: agahan tarikh on ژوئیه 16, 2015
at 11:09 ق.ظ.