چند روز بعد خیلی عصبانی آمد پای اسکایپ و پس از سلام و احوال پرسی گوتاهی گفت: واه ـ واه چه خوشگله، حیف که پیر شدی، وگرنه واست می گرفتم، بر چشم حسود لعنت، بشمار. گُه خوردن به غیرت شون بر خورده، اگه من جای اون بودم از لج این آخوندها هم که شده لخت و پتی راه می فتم. اگه اینها غیرت و شرف داشتند، این همه مردم تو زمستون و تابستون مجبور نبودن تو خیابون بخوابن. اگه اینها غیرت داشتند، کسی مجور نبود کلیه اش رو بفروشه. اگه اینها غیرت داشتند، این هم جوون های مردم بیکار نبودن، و معتاد نمی شدن. اگه غیرت داشتند، مملکت را به این روز نمی انداختن. خودشون تو قصرها هم چنان زندگی نمی کردن، یک مشت مردم بی خونه مون نمی شدن. جای اینکه پول ها را خرج این مملکت کنن خرج فلسطیه و حزب الله نمی کردن و نمی گذاشتن تو بانک های خارج. کارخونه های ما تعطیل نمی شد، کشاورزها به گدایی نمی افتادن، واسه اینکه آقا زاده ها از مهر و تسبیح بگیر، تا اَ ره ، و میخ، بادمجون، کدو، و ماشین الات رو از چین وارد کنن. این همه روسپی گرسنه تو خیابون نبود. به خدا قسم وقتی می ببنم دلم کبابه. ولی نمی دونم چکار کنم. تنها کاری که می تونم بکنم، اینکه گاهی یک لقمه غذا واسه چند نفر ببرم. کاشکی می مُردم این ها رو نمی دیدم. و…؛ راستی از قول من گلشیفته خانم سلام برسون و بگو: به حرف حسودها ی احمق توجه نکنه. آزاده و تنش مال خودشه، کسی هم حق نداره واسش تکیلف روشن کنه.
22 اریبهشت 1294 ــ 12 مه 2015 ــ بلژیک ــ اردوخانی
نوشته شده در منتشر نشده ها
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
شوخی و جدی 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟