شوخی و جدی

دوستی در باره نوشته من با عنوان»موج سواران» نظر زیر را داده.

مشخصه که شما نه میدانید جنبش سبز چیه و نه درک کردید که جنبش سبز چی بود و نه حتی به خودتون زحمت دادید در مراسم گوش کنید ببینید بقیه سخنرانان چی میگن که اینطور مزخرفات بنویسید بعدش، لازم به ذکر هستش که منی که داخل جلسه بودم دیدم حضرت عجل طلبکار از همه جا از نیمه مراسم به بعد در حیاط در حال هوا خوردن بودید، خوبه همه تحلیل هاتون همینطوری آبدوخیاری باشه

نخست اینکه اگر دوستی نوشته مرا زیر سوال ببرد، خوشحال و از او سپاسگزارم. به این دلیل که مجبورم در باره آن نوشته بیشتر بیاندیشم.

ایشان در قسمتی از انتقادشان می گوید:»نه حتی به خودتان زحمت دادید در مراسم گوش کنید ببینید بقیه سخنرانان چی می گویند».

گفته ایشان کاملا درست است!! بیشتر از 20 سال است که هر سال، چند نفر از استادان دانشگاه های مختلف دنیا و مردان سیاسی به اینجا آمده و سخنرانی های بسیار جالب و خوبی کرده اند که اغلب درباره اوضاع ایران بوده. کتابشان را فرختند، هزینه سفر شان را هم چند نفری که وضع مالی چندان خوبی نداشته، پرداختند و طلبکار رفتند و دیگر خبری از ایشان نشد. سخنان این آقایان هیچ گونه اثری نه در رفتار ما داشت، و نه تاثیری در روند جمهوری اسلامی.

من که چیزی از سخنان این استادان به یاد ندارم. شاید شما به یاد داشته باشد؟ من که از این سخنرانی ها خسته و از سخنرانان نومید شدم. و تنها راه فرارم از این حالت اغلب به شوخی، و گاهی به جدی نوشتن است.

درست است که من سیاسی نیستم، ولی حق دارم عقیده داشته باشم و آن را بیان کنم. و فکر نمی کنم شما که از من انتقاد کردید، این حق را از من بگیرید. به نطرمن  جنبش سبز یک موج خود جوش بود، و اکنون عده ای می خواهند سوار بر این موج شوند.

من به همه این سخنرانی ها می آیم، اما بیشتر به خاطر دیدن قیافه دوست داشتنی ومهربان شما دوستان است. وگرنه سود دیگری نمی برم. اما همین سود مرا بس.

17 تیر 1393 ــ 8 ژوییه 2014 ــ اردوخانی ــ بلژیک