شوخی و جدی

نخودی ها

وقتی بچه ها والیبال یا فوتبال، حتی الک دولک بازی می کردند، یکی دو نفر نخودی بودند که با حسرت به بازی کنان نگاه می کردند. آخر کسی به بازی شان نمی گرفت. گاهی سر بازی فوتبال و والیبال زمانی که بازی کنان یکی کم داشتند، نخودی را برای مدت کوتاهی به بازی می گرفتند. در حقیقت آلت دست بازیکنان می شدند. در اغلب بازی ها نخودی ها نقش داور را بازی می کردند، و بیشتر وقت ها از گروه بازنده کتک می خوردند.
نخودی ها چند گروه اند. گروه اول ، نخودی های چپ افراطی، چپ میانه رو، چپ متمایل به راست، مجاهدین نخودی، انترناسیونالیسم نخودی و…
گروه دوم، نخودی راست، راست افراطی، متمایل به چپ، پان نخودیسم، نخودی ناسیونالیسم، نخودی سلطنت طلب، نخودی مخالف با سلطنت، نخودی جمهوری خواه، لیبرال نخودی، و …
در بین نخودی ها؛ عده زیادی نخودی تر هستند. «به شمارش می آیند، ولی به حساب نمی آیند.» گاهی هم برای اینکه بگویند ما هم نخودی(آدم) هستیم، حرفی می زنند، ولی کسی برای حرف شان اهمیتی قایل نیست. نخودی تر ها هر وقت در تظاهرات و جلسه های نخودی ها شرکت کنند، تنها سیاهی لشکرند.
تمام نخودی ها مخالف سر سخت بازیکنانِ سرنوشت شان هستند، و مرتب از آنها انتقاد می کنند، و فکر می کنند، اگر ما بازی را در دست بگیریم، چنین و چنان می کنیم. ولی بدون شک اگر بازی کنند، بازنده خواهند بود.
گاهی یکی از بازیکنان به جمع نخودی ها می پیوندند که نخست سرو صدا می کنند، بعد نخودی می شود بین نخودی ها.

گروه های گوناگون نخودی ها سر نحوه بازی با هم اختلاف عقیده دارند.
چندین سال پیش، بازیکنان نخودی ها را در خارج از میدان بازی ترور می کردند. گاهی هم مقالات تندی علیه شان می نوشتند، ولی حالا بازیکنان نخودی ها را ارزنی حساب نمی کنند، و به بازی ننگین و فاسد خود بدون ترس از نخودی ها ادادمه می دهند.

به گفته ماکیاولی؛ «داشتن صفات خوب چندان مهم نیست. مهم این است که پادشاه (رهبر، بازی کنان) فن تظاهر به داشتن این صفات را خوب بلد باشد». حتی از این هم فراتر می‌روم و می‌گویم که اگر او حقیقتاً دارای صفات نیک باشد و به آنها عمل کند به ضررش تمام خواهد شد در حالی که تظاهر به داشتن این گونه صفات نیک برایش سودآور است. مثلاً خیلی خوب است که انسان دلسوز، وفادار، باعاطفه، معتقد به مذهب و درستکار جلوه کند و باطناً هم چنین باشد. اما فکر انسان همیشه باید طوری معقول و مخیر بماند که اگر روزی بکار بردن عکس این صفات لازم شد به راحتی بتواند از خوی انسانی به خوی حیوانی برگردد و بی‌رحم و بی‌عاطفه و بی‌وفا و بی‌عقیده و نادرست باشد.
بیشتر نخودی ها از این صفات به دوراند. بدین جهت هرگز به بازی گرفته نمی شوند. من هم یک نخودی هستم، بین صدها نخودی. نخودی ها دوست داشتنی اند. نمی دانم باید غمگین باشم یا خوشحال از اینکه نخودی هستم بین نخودی ها؟

2 اردیبهشت 1393 ــ 22 آوریل 2014 ــ بلژیک ــ اردوخانی