شوخی و جدی

خوش به حال قذافی؟

خیال کنید قذافی چهل سال دیگر هم عمر می کرد. بیست سال آخرش را زیر نطر پرشکان غربی، در چادری که تبدیل یه مجهزترین بیمارستان دنیا کرده بودند، با هزینه ای سرسام آور
زنده می ماند، و پس از مرگش بزرگترین مقبره دنیا را برایش می ساختند، با تعداد زیادی کارگر و کارمند. هر روز عده ای مزدور و جیره خوار را برای زیارت به مقبره اش می بردند تا معجزه بخواهند، و اگر یکی خدای ناکرده در آنجا می گفت؛ «این آدم  dکی از بزرگترین جنایتکاران تاریخ است». فورا می گرفتند و می انداختندش، آنجا که عرب شتر می چراند و نی و دایره می زد. عده ای از دانشمندان عرب را استخدام می کردند، تا کتاب سبز او را تفسیر و تحلیل کنند. تنها این جمله او؛ «الدیک من العربی،جمیل الشکل و القدی» ترجمه، با هزارن تفسیر و بحث اکادمیک در دانشگاه معتبر غرب و شرق تدریس می شد. مثلا؛ «من یک خروس جنگی عرب هستم که برای نجات ملت عرب قیام کردم، و با امپرسالیم غرب خاک بر سر و صیهونیسم جنگیدم و پیروز شدم، تا سرزمین فلسطین را از صیهونیسم خاک بر سر پس بگیرم و به لیبی بیآفزایم». و هزارن تفسیر دیگر. ولی حالا در اخرین لحظه فکر کرد که با مرگش ملیونها از مردم لیبی خوشحال می شوند، و با این خیال شاد از دنیا رفت. در صورتیکه شخصی مانند «نلسون ماندلا» در اخرین لحظه زندگی، غمگین و دردمند فکر می کند که با مرگش ملیونها نفر از مردم کشورش تا ابد، با غم و درد فراوان برایش غزاداری و اشک می ریزند. و با این خیال، اندوهگین از دنیا می رود. نمونه های دیگر» گاندی، مصدق و…» نیز.

گمان می کنم حق دارم بگویم خوش به حال «قذافی» و امثالش که خوشحال از دنیا رفته و می روند، و سبب خوشحالی ملت ها شده و می شوند.

30 مهر 1390 ــ 22 اکنبر 2011 ــ بلژیک ــ اورایز ــ اردوخانی