اگر کفش مرا یافتید، خبرم کنید!
کفش کهنه من برای شما،
بی ارزش است.
برای من، تمام گذشته من!
نوشته شده در منتشر نشده ها
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
چرا نشستی اونجا ناله میکنی اگه کفش نداری بگو مرد گلُ گلُ یه جفت پاپوشه خوشگل برات بفرسته که با اونا راحت پل 124 هزار کیلومتری ضراط رو طی کنی ، غصه نخور آدرست رو بفرست برات ارسال کنم . قوربونت یزدان جون
By: مردگلُ گلُ on فوریه 15, 2011
at 4:00 ب.ظ.
مرد گل گل، کفشهات رو پوشیدم، کمر درد گرفتم، شانس اوردم که شلوار واسم ندوختی. تو را خدا نه می خوام برایم کفش بدوزی نه شلور. پل سراط رو هم پا برهنه رد میشم
By: ordoukhani on فوریه 15, 2011
at 4:15 ب.ظ.