شوخی و جدی

خری به درخت بسته ام، در دایره ای محدود به دور این درخت می گردم.» باری سنگین بر پالانم از اندیشه های ابلهانه بر پشت دارم». از آنچه بر پشت دام، و برگ همین درخت می خورم، و از مردابی که کنارم است، که از ابرهایی که از دورادور می آیند پر می شود، سیرآب می شوم. در سایه همین درخت لم می دهم و خرغلت می زنم، بر تنه اش خودم را می خارانم. از هوای این درخت تنفس می کنم. خر مگس هایی از خودم، بر تنم می نشینند و آزارم می دهند. این درخت مرا از باران و برف محفوظ نگه می دارد،. جان من و او به هم وابسته است. «چون کودش (خوراکش) مدفوع من است» (خود کفاییم) خیال می کنم مرکز جهانم، و جهان به دور من می گردد. خرهایی مانند من فراوانند، با طنابی کوتاهتر یا بلند تر.

آهویی در دشت و کوه نیستم که آزاد بدوم، که هوای روح انگیز تنفس کنم، که خوراکم گل های تازه روئیده و گیاهان سرسبز باشد، که آب از چشمه ی گوارا بنوشم، که پروانه ها از روی گل ها به پرواز درآیند و دورم بگردند، که از دام و تیر صیاد بگریزم، که از ترس گرگ به خود بلرزم و زمستان پر برف و سرد را به امید بهار سر سبز به سر برم.  شما کدام اید؟

25 شهریور 1389 ــ 16 سپتامبر 2010 ــ اردوخانی ــ اورایز