شوخی و جدی

هیچ پرنده ای بی دلیل نمی خواند، هیچ چرنده ای بی جهت، صدا از خود در نمی آورد، و هیچ درنده ای بی علت نعره نمی کشد. اما…! ما انسان ها دلیلی برای وراجی داریم؟
وقتی پر حرفی می کنیم، حرفی برای گفتن داریم؟ وقتی می پرسیم، پاسخ به کارمان می آید؟ تفاوت بین کنجکاوی( پژوهش) برای آموختن و فضولی را می دانیم؟ من یکی که نمی دانم!علاوه بر گاو، بز، گوسفند، آهو، و چند حیوان دیگر از نشخوار کنندگان هستند. گاو علف را می بلعد، و در شکم ذخیره می کند، و زمانی که در حال استراحت است، به طور طبیعی آن را به دهان بر می گرداند، خوب می جود، و دوباره آن را به معده می فرستد. با این کار مواد غذایی گیاهان هرچه بیشتر گرفته می شود. به بیان دیگر گاو در بیشتر مواقع مشفول جویدن، یا بهتر بگوییم، تکان دادن دهان  است. این عمل سبب تغدیه بهتر و افزایش رشدش می شود.

می گویند «حرف» نشخوار آدمیزاد است. اگر به آنچه در روز می گوییم، یعنی دهان مان را تکان می دهیم، خزانه مغزمان را بیرون می ریزیم، خوب توجه کنیم، و با دقت به آنها بیاندیشیم (نشخوار کنیم)، و از خود بپرسیم، چه سودی از آن حاصل ما شده، و چه چیزی از  این حرف زدن آموختیم، و چه سودی بردیم، پاسخ این پرسش هیچ است. خواهیم دید جز چرند و مزخرف چیزی نگفتیم. صداهای بی معنی از خودمان در آوردیم.
 با این نشخوار سر یکدیگر را درد آوردیم، وقت همدیگر را گرفتیم. جز ضرر برای هم نداشتیم. در حقیقت فضولات تولید کرده ایم، و با آلوده کردن ذهن هم، یکدیگر را خسته کردیم. ما هم نشخوار می کنیم!

فضولات گاو ( آنچه بیرون می دهد) کود باغ و مزرعه می شود، یا به تبدیل به سوخت. فضولات سر ما حتی این مصرف را هم ندارد.پس بگوییم: زنده باد گاو!

اسدی

چنان دان که بخت بدت خوار کرد
جهان خوردت و باز نشخوار کرد.

اردوخانی

17 فروردین 1389 ــ 6 آوریل 2010 ــ بروکسل ــ اردوخانی