من تنها، خانه خالی !
در این آخرین روز سال،
در سر، خانه تکانی می کنم.
گرد وغبار گذشته، پاک می کنم،
هرچه بیهوده است؛ حسادت و تنفر،
دروغ و تظاهر، برون می ریزم.
خانه ز اندیشه پلید، پاک می کنم.
خسته، زان پس چون نیک می نگرم،
نگاه به هیچ می کنم.
من تنها، خانه خالی.
30 اسفند 1388 ــ 20 مارس 2010 ــ بروکسل ــ اردوخانی
شوخی و جدی 
نوروز خوش،سال خوش و روزگارخوش برای تان آرزو می کنم.
بستن وبلاگ شما هم از سر نامردی است
سانسور در عصر انترنت ولی هیچ گهی نمی تواند بخورد
By: کاکه تیغون on مارس 20, 2010
at 6:40 ب.ظ.
استاد عید شما مبارک، سال خوبی را برای شما آرزو می‌کنم!
By: Bobby on مارس 21, 2010
at 12:47 ق.ظ.
besyar aali
By: belgiran on مارس 21, 2010
at 12:10 ب.ظ.
سلام
می بینم مدتی است از شما مطلبی به روز نمی شود !پس قضیه از اینجا آب می خورد که شما هم مشهور تر از قبل شدید وبه لطف ملوکانه رژیم به مقام منیع فیلتر شدگی مبتلا شُدید.بسی غبطه دارم به این منزلت (:
سال نو و سبزی مضاعف را به شما استاد ارجمند تبریک می گویم
گرچه از تبریک گفتن امتنا دارم اما بهترین را برای شما همه ایرانیان سراسر دنیا همه ساکنان ایران زمین ودر کل برای جهانیان در این سال خورشیدی آرزو مندم .
دوست دار شما با احترام وارادت مضاعف
By: جهانگرد on مارس 22, 2010
at 6:58 ق.ظ.
سلام . نوروز بر شما و خانواده محترم مبارک.
خوشحالم که باز هم میتونم دستنوشته های شما رو بخونم.
این بار هم مثل همیشه همون حسی رو گفتین که داریم ولی کلمه ای برای بیانش پیدا نکرده بودیم. این خصوصیت آدمهایی مثل شماست که زبان گویای دیگرانین.
By: حامد on مارس 23, 2010
at 4:22 ق.ظ.
حامد، مهربانم، از مهر تو سپاسگزارم، کوشش می کنم لایق آن باشم. اردوخانی
By: ordoukhani on مارس 23, 2010
at 9:01 ق.ظ.
روزی احسان بخش نماینده خمینی در رشت ـ همانی که مجاهدین ختنه دايم العمر و ال کل ول کل اش کردند ـ در نماز جمعه برای اراذل و اوباش ( به نقل از ماموت ) سخن پراکنی کرده و ذرت پرت می کرد. او رو کرد به سوی آقا رضا مشهدی در شهر مشهد و نشانه خدا (آیت اله) قمشه ای را مورد خطاب قرار داده و گفت:
آقای قمشه ای!!! تو چه غم و غصه ای داری؟ هر کس که می خواهد عرق خوری، زن بارگی و قمار بازی را ترک و توبه کند، می آید پیش تو. اما هرکس که هوس عرق خوری جنده بازی و قمار بازی را می کند، می آید شمال به پیش ما….
حالا داستان ما با استاد خودمان حضرت اردوخانی دام ذاله و برکاته است.
تو که در درون و در خانه درونی خودت کینه و نفرت و حسادت نداری تا این همه برای خانه تکانی و درون شویی، ننه من غریبم می خوانی و زار می زنی. اگر در جای آدم هایی همچون من بودی چه کار می کردی؟ خانه حسادت و کینه و انتقام بر سرت خراب می شد و تکه کوچک خر آستانه و سردر سرای تو، نعلین های پوسیده آن بدبخت به میخ کشیده شده می شد.
.
By: اروپرس on مارس 23, 2010
at 4:34 ب.ظ.
انور جان، رابطه ام را با نوربخش نمی دانم، من شهامت با وقاحت تو را ندارم.این مطلب را خصوصی بارهاها به تو یاد آور ی کرده ام. پر رو ، پر کار و با شهامت باشی
به گفته معروف: حسود هرگز نیاسود. مثل همیشه تو کار خودت رو بکن. پیروز باشی
با چند تا ماچ ابدار اردوخانی
By: ordoukhani on مارس 23, 2010
at 5:33 ب.ظ.
سلام ویک سبد مهربانی تقدیم دیدار دوست نازنیم جناب آقای اردوخانی گرامی.اولتر از همه سال نو را شما وخانواده گرامی شما صمیمانه تبریک میگویم.ازینکه مدتی زیادی موفق به دیدار تان نگردیدم عذرم را بابت اشتغال بیش از حد قبول فرمایید.مدتیه سر گرم ساخت یک فیلم مستندم و همین موضوع باعث گردیده است که کمتر به دیدار عزیزان چون شما برسیم.بلی مدتی زیادیه که در ویبلاگ ناقصم چیزی ننوشتم.از قلم متزلزل ما چه تراود که خیری به یاران رسد؟بار دیگر سال نو را برای شما و همه دوستان پربار تر از پار تمنا دارم.بدروووووووووووووود
By: باچه آزره on مارس 23, 2010
at 6:03 ب.ظ.
با سلام،به راستی انسان موجود تنهایست آقای اردوخانی!!!! ولی شما با تلاشهای خود هیچ گاه تنها نیستید و خانه تان خالی نیست.من همیشه وقتی که دلگیر میشوم به این آهنگ گوش میدهم و ریتم آن نگاهم را عوض می‌کند
شاد باشید
By: zari on مارس 24, 2010
at 8:16 ق.ظ.
By: zari on مارس 24, 2010
at 8:17 ق.ظ.