همچو قلب سیاهتان،
خیابان ها را سیاه کردید،
ملتی را به سوگواری وا داشتید،
روزگارشان را سیاه کردید.
گیرم خانه ها را هم سیاه کردید،
پرچم سبز و سپید و سرخ را، یکپارچه سیاه کردید،
با سرسبزی دشت و جنگل چه می کنید؟
با خون هایی که می ریزید چه می کنید؟
با برف های سپید، بر قله البرز چه می کنید؟
با آسمان آبی چه می کنید؟
بیش از بیش ز ترس،
خود را رو سیاه می کنید.
20 اسفند 1388 ــ 10 مارس 2010 ــ بروکسل ــ اردوخانی
نوشته شده در انتخابات دهم
من انسانی آزاد شده از یک فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی هستم . برای به دست آوردن این آزادی با خودم جنگیده ام و هنوز می جنگم . من دیگر خودم را بنده و غلام و چاکر و نوکر و خاک پای کسی معرفی نمی کنم . کسی را هم جناب عالی نمی خوانم ، به عرض کسی نمی رسانم . برای من پزشک در مطب یا بیمارستان آقا یا خانم دکتر است، استاد در دانشگاه، خارج از آن جا خانم یا آقای ...هستند. در نبرد با چاپلوسی ، دروغ ، حسادت ، ضعیف کشی ، مرده پرستی ، عدم اعتماد به خود و قبول سرنوشت که همگی زاده فرهنگ ارباب رعیتی و استبدادی است ، پیروز شده ام . و میدانم لحظه ای غفلت؛ آنها بر من چیره می شوند. از شما خواهش می کنم مرا در نبرد با این فرهنگ پوسیده چندهزار ساله یاری دهید. «ابوالفضل اردوخانی»
پاسخی بگذارید