شوخی و جدی

دریغ نکنید !

چند روزی است که در نشریات ایران و وبسایت های شخصی می خوانم؛ چند نفر افغانی به یک دختر ایرانی تجاوز کرده اند. چندی از نشریات نوشتند :نخست این تجاوز در یکی از دهات اطراف ورامین صورت گرفته ، چندی دیگر یاد آوری کردند که در خراسان بوده است . سرانجام متجاوزین دستگیر شده اند.

تا پیش از انقلاب ۵۷ در بلژیک تعداد خلاف کاران ایرانی دو در هزار  بود . با آغاز انقلاب و به ویژه جنگ عراق با ایران و پناهنده شدن تعداد زیادی از ایرانیان به بلژیک ( و سایر کشورهای غربی ) تعداد خلاف کاری ها به هفده در صد رسیده. در بین آنها  قاچاقچی مواد مخدر ، دزد ، متجاوز ، کلاه بردار و …، پیدا می شود. وتعدای زیادی از آنها پس از کلاه برداری یا جرم های دیگر به ایران برگشتند که گفتن آن در حوصله این مطلب نمی گنجد.

تعدادی از ایرانیان با وجود توانائی، به بهانه مریضی، سالهاست که از بیمه اجتماعی پول می گیرند و کار نمی کنند.

در بین افغان های مقیم در بلژیک یک نفر بیکار نیست. تعداد خلاف کاران بسیار کم است، اغلب انسانهای کاری و شریفی هستند. ایرانیانی که در بلژیک زندگی می کنند ، از تمام مزایایی که یک بلژیکی برخوردار است ، بر خورداند.

برای من بارها پیش آمده به علت وارد نبودن در بعضی کارها ، کارمندان دولتی نهایت کوشش خود را برای راهنمائی من به کار برده اند. همین چند ماه پیش با یکی از هموطنان ما که زبان نمی دانست ، و خلافی کرده بود، به اداره پلیس منطقه رجوع کردیم. افسر مامور بازجوئی در حدود یک ساعت و نیم با مهر و صبر فروان بعد از سوالهای مختلف ،  کوشش کرد تا پرونده را طوری تنظیم کند که قاضی آن را دنبال نکند و ببندد. و این هموطن محکوم به پرداخت جریمه سنگین نشود. و نشد .

 یاد آوری می کنم : هر ایرانی که در بلژیک است، اگر هم اجازه هم اقامت نداشته باشد ، مجبور است نام بچه اش را در مدرسه ای بنویسد ، و با این بچه مانند تمام شاگردان دیگر رفتار می شود، چه بسا به علت نداستن زبان در ابتدا ،و آشنا نبودن با روش مدارس اینجا مسئولان مدرسه ، یا خانواده های کودکان دیگر به او کمک هم کنند. ( خوشبختانه این بچه ها بعد از یکی دوسال با کوشش جزو نفرات اول دبستان ، یا دبیرستان در آمدند. و سبب سربلندی آموزگاران و خانواده خود گردیده اند.  فراموش نکنیم این کار بدون کمک بی دریغ بلژیکی ها امکان پذیر نبوده . باز یاد آوری می کنم ، رابطه دوستی بین بچه ها سبب رابطه خانوادگی بین پدرو مادر آنها و خانواده های بلژیکی شده است.)

بعد از انقلاب تعداد زیادی از افراد چپ ایران به افغانستان رفتند و پس از دو ــ سه سال زندگی در آنجا از طریق دفتر سازمان ملل به غرب پناهنده شدند. تمام این افراد از مهمان نوازی افغانی ها خاطرات بسیار خوبی دارند.

بعد از حمله شوروی به افغانستان ، به ویژه پس از روی کار آمدن طالبان تعداد زیادی از افغانی ها به ایران پناهنده شدند، شاید تعدا کمی دست به کارهای خلاف بزنند، ولی اکثرافغانی های ساکن در ایران انسان های شریف و پاکی هستند که تن به سخت ترین کارها می دهند. در بنادر ایران ، در آن گرمای کشنده ، در کشتی ها کارهائی  را می کنند که ایرانیان حاضر به انجام آن نیستند. اغلب کارگران ساختمانی افغانی هستند. صاحب کاران ایرانی از کارکنان افغانی بسیار راضی هستند. بارها از دوستانی که از ایران می آیند شنیده ام ، که در صف مواد غذائی افغانی ها را تحقیر می کنند. چندی از آنها نزدیک 20 سال است که در ایران اقامت دارند. و فرزندانشان در آنجا به دنیا آمده به مدرسه می روند،اما دولت آنها را اخراج می کند. در صورتی که اگر چنین اتفاقی اینجا صورت گیرد، خانواده های بلژیکی با تظاهرات و سر و صدا از این فاجعه جلوگیری می کنند.

اغلب از اروپائی هائی که به ایران به عنوان سیاح می روند، یا در ایران مدتی ساکن بودند ، از مهمان نوازی بی اندازه ایرانیان می شنوم .

 اگر بگوئید : تو دستی از دور به آتش داری، درست گفته اید. ولی با وضع کنونی افغانستان موقعیت تاریخی بزرگی است که ما مهمان نوازی خود را از ملت شریف افغانستان که برداران وخواهران و نزدیک ترین ملت به ما هستند دریغ نکنیم. و نمی دانم آیا این اجازه را به من می دهید که از خانواده های ایرانی خواهش کنم ، تا آنجا که امکان دارد مهر خود را با ارتباط رابطه های خانوائگی با از آنها دریع نکنید.

با بهترین آرزوها برای ما دو ملت که در حقیقت یکی هستیم. ابوالفضل اردوخانی- بروکسل

پنج شنبه 8 نوامبر 2007 ــ 17 آبان ماه 1386- 17 عقرب 1386