آرامش قبل از طوفان؟
چرا در چند هفته گذشته در شورا امنیت و سازمان ملل بحث بر سر مسئله اتمی ایران نبود؟ چرا در این مدت آقای جرج بوش سخنی در این مورد نگفت؟ چرا وسائل ارتباط عمومی جهان در این باره سکوت کرده بودند ؟حتی در مورد کشت و کشتار در عراق حرفی زده نمی شد؟ و مسئله افغانستان به فراموشی سپرده شده بود. مگر هر روز هزاران نفر در سودان و چاد و …،از گرسنگی نمی مردند؟ چرا به بهانه حقوق بشر ( نان جو)آمریکا ایران را تهدید نمی کرد؟ این چه مسئله ای بود که حکومت ایران نمی خواست کمترین اطلاعی ملت در باره اش داشته باشد؟ چرا نشریات ایران به ویژه کیهان چاپ تهران به دستور شخص آقای احمدی نژاد در باره آن یک کلام هم ننوشت؟ دیدار سران کشورهای صنعتی با آقای پوتین پیش از مسافرتش به ایران چرا صورت گرفت ، و در چه موردی صحبت کردند؟ چه پیامی آقای پوتین برای آقای احمدی نژاد از جانب دولت های اروپایی داشت؟ اگر خیال می کنید مسئله اتمی ایران، یا تقسیم دریای مازندران[بحر خزر]، خرید نفت ، باز سازی نیروگاه اتمی بوشهر و یا فروش موتور هواپیما به ایران بوده،سخت در اشتباه هستید. این آرامشی قبل از طوفان بود! این طوفان چیست که یکباره برخاسته است؟!
جهان را آرامشی پیش از طوفان فرا گرفته بود. تمام دولت های مسائل داخلی خود را فراموش کرده بودند و نگران فاجعه ای بودند. آن فاجعه که شایعاتش در زمان انتخابات ریاست جمهوری فرانسه بر سر زبانها بود به حقیقت پیوست. آقای نیکلای سارکوزی[بخوانید سرگوزی] و همسرش سیسیلیا از هم جدا شدند!
شاید شما بپرسید این یک مسئله خصوصی است ، و هر روز در جهان بسیاری از مردم ازهمسر خود جدا می شوند! ولی خیلی کم پیش می آید که یک رئیس جمهور دست به چنین کاری بزند. عواقب این جدایی این است که آقای سر گوزی دیگر نمی داند شبها دست اش را کجا بگذارد. اعصابش خرد می شود ، از روی عصبانی ات دستش را روی دکمه موشک اتمی می گذارد. این نگرانی جهان فرا گرفته است. و تمام وسائل ارتباط جمعی این هفته در غرب و شرق مسائل مهم جهان را فراموش کرده اند ، و در باره عواقب خطرناک این فاجعه بحث و گفتگو می کنند! ساعت به ساعت رادیو آخرین خبرها را در این باره می دهد. تمام نشریات جهان هر روز در باره آن مقالاتی می نویسند. کارشناسان ابتدای اخبار تلویزیون های معروف دنیا در این باره به تجزیه و تحلیل می پردازند.
دیدار آقای پوتین ، با آقای احمدی نژاد هم در باره این جدایی بود ، اینکه ایران و روسیه با همکاری یکدیگر چگونه می توانند از عواقب این فاجعه جلوگیری کنند.
چرا حکومت ایران نمی خواست ملت ایران از این خبر آگاهی یابد و نشریات و رادیو و تلویزیون ایران در این باره سکوت کرده اند؟ پاسخ اش مشکل نیست ، آن را به عهده شما می گذارم .
روجوع کنید به مقاله علمی من ( درقسمت طنز) به نام «شب که می خوابید دست تان را کجا می گذارید؟»
شوخی و جدی 
سلام خوبی عجب وبلاگ توپی داری به ما هم سری بزن تا تبادل لینکی چیزی بکنیم منتظرتم بای
By: حسام on اکتبر 23, 2007
at 5:53 ب.ظ.
سلام آپم زودی بیا که جا نمونی.منتظرتم
By: غروب on اکتبر 23, 2007
at 8:19 ب.ظ.
سلام ارودو عزیز. امیدوارم دیدارها تازه شود.
By: سیامک on اکتبر 23, 2007
at 8:20 ب.ظ.
حسام عزیز به دیدارت آمدم . اما باید بدانی که من همسن پدر ، یا پدر بزرگ نو هستم. تعجب نکن اگر با این سن و سال در وب سایت می نویسم.
غروب . به خانه ات آمدم یاد داشتی گذاشتم .
سیامک. سری به خانه ات زدم . به امید دیدار.
By: اردوخانی شوخی و جدی on اکتبر 23, 2007
at 8:49 ب.ظ.
درود بر اردوخانی
خوشحالم که کم کم لیست پیوندهای وبلاگت داره زیاد میشه و غلط های املائی هم
به نسبت کمتر شده . مثل همیشه زیبا و به درد بخور نوشتی . امیدوارم همین راه رو
ادامه بدی . رویت رو میبوسم و خسته نباشی .
بدرود
By: سیا on اکتبر 24, 2007
at 2:32 ب.ظ.
درود سیاوش جان . خوشحالم که به دیدن من آمدی. اشتباهات نوشتنی ام کم شده به این جهت که یکی از دوستان به من مهر می ورزد و آن را ویراستاری می کند. وگرنه من همان اشتباه نویس هستم که هستم . شاد و تندرست باشی.
By: اردوخانی شوخی و جدی on اکتبر 24, 2007
at 3:59 ب.ظ.
درود .
آقاي اردوخاني ، خواهش ميكنم از طرف من به دوستتون خسته نباشيد و دست
مريزاد بگيد . اردوخاني جان ؛ نه اهل تعريف و تمجيد از كسي هستم و نه به كسي
بدهكار . فقط خواستم به حكم ادب سپاسگزارت باشم كه اين نوشته هاي زيبا و
كامل رو بدون هيچ منّتي در اختيار جمع ميذارين . از اينكه گاه گاهي كامنتي ميذارم و
يا خسته نباشيد ميگم ، فكر نكنيد كه خدايي ناكرده بخوام هندونه زير بغلتون بذارم و يا
تملّق بيجا بگم ، بلكه بايد قبول كنيد كه ما در قحطي حرفهاي مغزدار و بي غرض به
سر ميبريم و نوشته هاي شما بزرگترا برامون مايهء افتخار و رشد فكريه . تا ببينيم كه
كسايي كه امروز اسم خودشون رو « نويسنده » گذاشتن چقدر فقر فرهنگي دارن .
به هر حال شادمانم كه اين انشاءهاي عالي داراي املاء خوبي هم شده اند. البته
براي من حتّي اشتباهات شما هم پندآموزه .
زنده باشي و پاينده
By: سيا on اکتبر 24, 2007
at 11:02 ب.ظ.
سیا جان . از مهر بی اندازه تو خوشحالم . کوشش می کنم لایق آن باشم . از خدا می خواهم هر چقدر محبت دوستان به من زیاد می شود جنبه مرا هم زیاد کندو تو هم این دعا در حق من یکن ، و خاطر جمع باش که هر گز خیال نخواهم کرد که حسن آباد شهری شده!
By: اردوخانی شوخی و جدی on اکتبر 25, 2007
at 12:19 ق.ظ.
By: رسول نمازی / تحقیقات فلسفی on اکتبر 25, 2007
at 2:58 ق.ظ.